Książka zdecydowanie do cichego, spokojnego kontemplowania. Nie nadaje się do zatłoczonego autobusu, głośnego parku czy kawiarni. Polecam ją do filiżanki wieczornej herbaty albo kieliszka dobrego wina. Mnie cieszyła od samego początku do ostatniej strony. Spokojna, powoli ciągnięta akcja wbrew pozorom bardzo mnie wciągnęła i były chwile, gdy po prostu nie potrafiłam oderwać się od czytania.
Mamy romans w każdym wydaniu. Młodzieńcze, wesołe, oparte na powierzchowności uczucie jest świetnym kontrastem dla dojrzałej, rozkwitającej powoli i opartej na wzajemnym, szczerym szacunku miłości. Potrzeba ciągłej adoracji młodej, głupiutkiej podlotki i przejmująca samotność młodej kobiety, która mimo wszelkich przeciwności potrafiła sama zadbać o siebie, swój los.

Jak dla mnie Lucy Snowe wędruje na czoło listy ulubionych bohaterek. Mądra, pokorna, ale umiejętnie broniąca swoich przekonań kobieta. Młoda, z pokaźnym bagażem doświadczeń, z których czerpała. Na pozór pogodzona z losem, ale niepozbawiona pragnień i marzeń, do których spełnienia dążyła.

Monsieur Paul. Oddałabym za niego Darcy'ego, Duvalla czy Gideona Crossa ;)

I ostatnia strona, która zmieniła wiele. Pozornie pozostawia czytelnika z domysłami i nadzieją, a jednak ciężko nie uronić łzy.
Świetna odskocznia od modnych w dzisiejszych czasach romansów opartych jedynie na namiętności. Wymagająca i pozostawiająca po sobie ślad.

Książka zdecydowanie do cichego, spokojnego kontemplowania. Nie nadaje się do zatłoczonego autobusu, głośnego parku czy kawiarni. Polecam ją do filiżanki wieczornej herbaty albo kieliszka dobrego wina. Mnie cieszyła od samego początku do ostatniej strony. Spokojna, powoli ciągnięta akcja wbrew pozorom bardzo mnie wciągnęła i były chwile, gdy po prostu nie potrafiłam oderwać...