Polecam wydanie z przypisami - oraz uważną lekturę nie tylko ich ale także noty od tłumacza. Bo ci, co szukają w tej powieści erotycznych sensacji, zawiodą się srodze.

Z posłowia tłumacza Roberta Stillera (wydanie PIW z 1991 roku):

"Łącznie tekst "Lolity" odwołuje się do blisko 70 pisarzy, w tym wielu bynajmniej nie sporadycznie. Czyni to z niej równiez par excellance grę literacką, w której głęboka i rozległa znajomość autorów i dzieł klasyki literackiej świata jest nieodzownym warunkiem jej kształtu artystycznego i jej właściwego rozumienia" (s. 427).

Tłumacz porównuje skomplikowane narracyjne aluzje i nasycenie grami słownymi z twórczością Joyce'a. Ta powieść to kąsek do intelektualnego delektowania się, a nie pornografia (ba, jakby i "Lolita" była choć ciut wulgarna...). Powieść Nabokova, póki co, erudycyjnie jest dla mnie nieosiągalna, więc może pójdę za radą tłumacza i kiedyś ponowię lekturę - samodzielnie śledząc wszystko to, co ukrył autor.

Ale nawet omijając te wszystkie gry (które też wcale nie rzucają się nachalnie na czytelnika) "Lolitę" czyta się rewelacyjnie - jak wciągającą powieść, którą w końcu jest.

Polecam wydanie z przypisami - oraz uważną lekturę nie tylko ich ale także noty od tłumacza. Bo ci, co szukają w tej powieści erotycznych sensacji, zawiodą się srodze.

Z posłowia tłumacza Roberta Stillera (wydanie PIW z 1991 roku):

"Łącznie tekst "Lolity" odwołuje się do blisko 70 pisarzy, w tym wielu bynajmniej nie sporadycznie. Czyni to z niej równiez par excellance ...