Niestety nie dotrwałam do końca książki... Bardzo nie w moim stylu, nie przyjemnie się czytało, a szkoda bo z opisu wnioskowałam bardzo ciekawą historię (a właściwie dwie) bohaterek... Niestety nie tym razem...

Niestety nie dotrwałam do końca książki... Bardzo nie w moim stylu, nie przyjemnie się czytało, a szkoda bo z opisu wnioskowałam bardzo ciekawą historię (a właściwie dwie) bohaterek... Niestety nie tym razem...

Przeczytałam wszystkie książki D. Awolusi jednym tchem. " Nie proszę o miłość" to ostatnia, z jaką przyszło mi się zmierzyć... Niestety, tak jak wspomniałam, o ile wszystkie dotychczasowe pozycję autorki przeczytałam na jednym wdechu, o tyle tu, bardzo szybko wypuściłam powietrze. Książka kompletnie nie w moim style, zaprzeczająca moim wyobrażeniom na temat autorki, jako osoby wrażliwej, empatycznej i delikatnej. Przeczytał 75 stron i koniec, ani linijki więcej. Książka wulgarna, promująca mość w wersji moooocno awangardowej. Nie moje klimaty. Szkoda, że tak zakończyła się moja przygoda z twórczością tej pani.

Przeczytałam wszystkie książki D. Awolusi jednym tchem. " Nie proszę o miłość" to ostatnia, z jaką przyszło mi się zmierzyć... Niestety, tak jak wspomniałam, o ile wszystkie dotychczasowe pozycję autorki przeczytałam na jednym wdechu, o tyle tu, bardzo szybko wypuściłam powietrze. Książka kompletnie nie w moim style, zaprzeczająca moim wyobrażeniom na temat autorki, jako...

Książka o poszukiwaniu tej drugiej osoby, o tęsknocie za miłością.
Dwie bohaterki i każda w inny sposób radzi sobie w życiu. Duży wpływ na ich obecne życie mają lata dzieciństwa i dom rodzinny.
Polecam.

Książka o poszukiwaniu tej drugiej osoby, o tęsknocie za miłością.
Dwie bohaterki i każda w inny sposób radzi sobie w życiu. Duży wpływ na ich obecne życie mają lata dzieciństwa i dom rodzinny.
Polecam.

gorzka i prawdziwa, ale ważna w szukaniu siebie.
Skup się na sobie. Napraw, co zepsute. Zrozum. Poczekaj. Ułóż. Poskładaj.
I nie wołaj o miłość. To nie ten czas.

gorzka i prawdziwa, ale ważna w szukaniu siebie.
Skup się na sobie. Napraw, co zepsute. Zrozum. Poczekaj. Ułóż. Poskładaj.
I nie wołaj o miłość. To nie ten czas.

Powieść dokładnie pokazująca jak przeszłość, a w szczególności dzieciństwo i dom rodzinny, w którym się wychowujemy wpływa na nasze dorosłe życie. Poczucie własnej wartości, wiarę w swoje możliwości, optymistyczne bądź przeciwnie - pesymistyczne patrzenie na świat. Wszystko to zostaje nam dane bądź odebrane we wczesnych latach życia. Zapewne łatwiej jest startować w nowe, dorosłe życie z pakietem pozytywnych emocji, pewności siebie w dobrym tego słowa znaczeniu. Niestety obie bohaterki powieście nie miały tego szczęścia. Każda z nich, diametralnie inna, z innymi problemami, próbuje na swój sposób ułożyć sobie życie, czasem zbudować je na nowo. Która z nich podąża dobrą drogą? Która musi zawrócić i przewartościować swoje życie? Czy którakolwiek zdecyduje się na drastyczny krok? Wszystko wyjaśni się pod koniec powieści, notabene świetnie napisanej.

Powieść dokładnie pokazująca jak przeszłość, a w szczególności dzieciństwo i dom rodzinny, w którym się wychowujemy wpływa na nasze dorosłe życie. Poczucie własnej wartości, wiarę w swoje możliwości, optymistyczne bądź przeciwnie - pesymistyczne patrzenie na świat. Wszystko to zostaje nam dane bądź odebrane we wczesnych latach życia. Zapewne łatwiej jest startować w nowe,...

Wzruszająca i prawdziwa. Idealna na podróż, wakacje i gdy Ci smutno :)

Wzruszająca i prawdziwa. Idealna na podróż, wakacje i gdy Ci smutno :)

"Orgazm przychodzi tak łatwo, jak się dostaje dorodne pomidory na targu." Książka słaba. Nie polecam.

"Orgazm przychodzi tak łatwo, jak się dostaje dorodne pomidory na targu." Książka słaba. Nie polecam.

Ewa wydaje mi się ilustracją powiedzenia "ładna jak laleczka, pusta jak laleczka". Naprawdę można nie wiedzieć gdzie leży Chile oraz czym jest depresja? Owszem można, ale...patrz wyżej.
Hania na odmianę ma przerost odpowiedzialności...
Trochę mało spójne te bohaterki, wg mnie mało rzeczywiste.

Ewa wydaje mi się ilustracją powiedzenia "ładna jak laleczka, pusta jak laleczka". Naprawdę można nie wiedzieć gdzie leży Chile oraz czym jest depresja? Owszem można, ale...patrz wyżej.
Hania na odmianę ma przerost odpowiedzialności...
Trochę mało spójne te bohaterki, wg mnie mało rzeczywiste.

Od jakiegoś czasu na mojej półce do przeczytania leżała książka „Nie proszę o miłość” autorstwa Danuty Awolusi. Sama nie wiem, z jakiego powodu ciągle od nowa odkładałam ją na później. Czarno-biała okładka przedstawiająca samotnie stojącą kobietę odwróconą od odbiorców plecami wywoływała we mnie poczucie niepokoju, smutku, momentami wręcz przygnębienia. W końcu po kilku przymiarkach by przystąpić do czytania, po prostu siadłam w fotelu i rozpoczęłam lekturę.

Na całą historię składa się życie Hani oraz Ewy; kobiet tak różnych jak dzień i noc. Z początku tej niezwykłej opowieści trudno sobie wyobrazić dwie osoby, które mogłyby się różnić od siebie bardziej niż te wykreowane przez autorkę. Hania to odpowiedzialna, cicha, wręcz zahukana dziewczyna marząca o prawdziwej miłości, ślubie i rodzinie. Ewa to kobieta wamp – piękna, seksowna, odnosząca sukcesy; po rozstaniu z partnerem bez żalu rzuca się w wir kolejnych erotycznych przygód. A jednak obie w głębi duszy czują, że coś je łączy, chociaż same nie potrafią zdefiniować co...

Wydawnictwo ostrzega czytelników pisząc:
„Mocna, słodko-gorzka opowieść o egoizmie i związkach, oczekiwaniach i rozczarowaniach, zdradzie i naiwności. A także o trudnej przeszłości, która pada cieniem na przyszłość.”

Uznałam to za nieco przesadzone i niestety muszę przyznać, że się myliłam! Każde z wyżej zacytowanych słów jest jak najbardziej prawdziwe.
Powieść ta może, a nawet powinna zostać uznana za współczesne studium ludzkiej psychiki. Doskonale ukazuje pęd za sztucznie rozbudzanymi przez media oczekiwaniami, modelami społecznymi oraz cukierkowym luksusem. Dociera do istoty samotności, zaprzeczenia, ale też powodów dlaczego w ogóle ludzie wchodzą w pewne związki czy też relacje. Stawia bardzo ważne pytania: Czy w świecie, w którym rządzą szybkie randki, seks i pieniądze jest jeszcze miejsce na miłość? A jeśli tak, to czy wiadomo czym ona jest?
Nie jest to lektura łatwa, ale myślę, że warto sięgnąć po ten tytuł, aby poukładać sobie w głowie pewne sprawy. Nabrać dystansu, zrozumieć kilka rzeczy, zaprzyjaźnić się ze swoimi własnymi emocjami.
Muszę jednak przestrzec osoby, które są bardzo empatyczne, bądź też borykają się aktualnie z problemami natury uczuciowej. Obie postacie (i nie tylko one) naszkicowane są bardzo dobrze, wręcz idealnie, co czyni je niemal realnymi. Ich odczucia, przemyślenia, rozważania niejednokrotnie są tak prawdziwe, że prędzej czy później zaczniecie identyfikować się z jedną z bohaterek.
Mi niestety bliżej do Hani, dlatego z biegiem historii zaczęłam zastanawiać się w jakim kierunku zmierza moje własne życie. I chociaż zabrzmi to jak kiepski żart, ale gdzieś w tyle głowy słyszałam powtarzający się nieustannie tekst „Zginiesz marnie!” (tak, skojarzenie z ptakami Dodo z Epoki Lodowcowej jest jak najbardziej właściwe!).

Podsumowując: Polecam, jeśli tylko poszukujecie lektury, która skłoni Was do refleksji.

Od jakiegoś czasu na mojej półce do przeczytania leżała książka „Nie proszę o miłość” autorstwa Danuty Awolusi. Sama nie wiem, z jakiego powodu ciągle od nowa odkładałam ją na później. Czarno-biała okładka przedstawiająca samotnie stojącą kobietę odwróconą od odbiorców plecami wywoływała we mnie poczucie niepokoju, smutku, momentami wręcz przygnębienia. W końcu po kilku...

Twórczość Pani Awolusi czyta się garściami - jestem pod ogromnym wrażeniem wszystkich powieści tej autorki. Polecam.

Twórczość Pani Awolusi czyta się garściami - jestem pod ogromnym wrażeniem wszystkich powieści tej autorki. Polecam.