Postanowiłem na nowo przeczytać książki o Potterze. Z jednej strony bardzo chciałem wrócić do tej historii, a z drugiej bałem się, że mój odbiór już nie będzie taki sam, że nie zachwyci mnie to, jak za pierwszym razem. A pierwszy raz „Kamień filozoficzny” czytałem 16 lat temu czyli jak widać trochę minęło. Potem rzecz jasna był film, oglądany setki razy, ale film – chociaż świetny – to już nie to.

Mój „drugi odbiór” książki jest nawet lepszy niż pierwszy. W dalszym ciągu uważam, że Rowling po mistrzowsku wykreowała cały ten świat, postaci i fabułę. Stworzyła tak naprawdę niestarzejącą się opowieść pełną nie tylko magii i głupawych zaklęć, a wręcz przeciwnie – książkę, który bawiąc uczy, która w piękny sposób podkreśla istotne wartości w życiu każdego człowieka, która obfituje w życiowe prawdy, tak bardzo oczywiste ale też tak bardzo zapominane.

Bardzo żałuję że obeszło się bez tego dreszczyku który czułem czytając po raz pierwszy, że nie było już tego elementu zaskoczenia. Ale to mało istotny szczegół. Dlatego tak bardzo zazdroszczę osobom, które w całą tą historię wchodzą po raz pierwszy.

Nie jestem jak widać w stanie przestać zachwycać się światem Harry’ego Potter’a. I chyba już nie przestanę ;)

Postanowiłem na nowo przeczytać książki o Potterze. Z jednej strony bardzo chciałem wrócić do tej historii, a z drugiej bałem się, że mój odbiór już nie będzie taki sam, że nie zachwyci mnie to, jak za pierwszym razem. A pierwszy raz „Kamień filozoficzny” czytałem 16 lat temu czyli jak widać trochę minęło. Potem rzecz jasna był film, oglądany setki razy, ale film – chociaż...