Gdy podczas rozmowy z autorką padła propozycja otrzymania przedpremierowej kopii książki, pomyślałem najpierw „o nie!”. Byłem świeżo po przeczytaniu pierwszej części Między Prawami i chciałem dać sobie chwilę czasu, na przygotowanie recenzji i ocenę tej darmowej, pierwszej części. Sekundę później pomyślałem jednak, że może jednak warto iść za ciosem – przecież wiele serii tak czytałem i było to jednak całkiem dobre rozwiązanie. Wiedziałem, że w ten sposób już nie wrócę do oceny pierwszej części i będę mógł się do niej odnieść tylko przy okazji tej drugiej. Kolejną chwilę później zdałem sobie sprawę, że oto stanąłem przed okazją, jaka być może już mi się nigdy nie powtórzy: mogłem przeczytać przedpremierowo książkę, która ma się ukazać dopiero za kilka-kilkanaście tygodni! To mnie już połechtało i nakręciło do tego stopnia, że po raz n-ty odłożyłem książkę, do której chyba nie mam za wiele szczęścia (odkładałem ją już chyba z sześć razy, po przebrnięciu ok. 5-10%). Natychmiast przystąpiłem doczytania Przedpiekła!

Dziś zakończyłem czytanie. Pierwsze wrażenie jest bardzo mocne a satysfakcja z czytania bardzo wyraźna. Nie odczułem tego podczas czytania pierwszej książki. Nie to, aby pierwsza część Między Prawami mnie zmęczyła lub była niewarta – co to, to nie. Wydawała mi się po prostu przeciętnie dobra. Jednak gdy połączyłem ją z Przedpiekle, nabrała wyrazistości, kolorów, smaku i temperamentu. Ta druga część, której premiera ma odbyć się już czwartego września, jest faktycznie pełna akcji, zwrotów, bardziej spójna i nie tak prostolinijna. Osobiście może nie miałem wielkich problemów z namierzeniem winnych, nie mniej jednak zostało to tak zgrabnie ubrane w akcje, że nie przeszkadzało mi to zupełnie, a nawet podobało.

Przedpiekle pani Very określiłbym tym właściwym debiutem literackim. Wiem, wiem – do tej pory ukazała się Polowanie na Wilka i dwie inne książki – już spoza gatunku kryminalno-sensacyjnego, ale według mnie to właśnie Przedpiekle będzie tym właściwym otwarciem pani Very. Wyrazistość, rzeczywiste problemy – bez ubarwiania, do którego czasami kobiety się skłaniają, ludzie z krwi i kości, (jeszcze) lekkie poczucie humoru i zdecydowanie mało liniowa fabuła, która dopełnia radości czytania. Po przeczytaniu obu części Między Prawami mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że aby poznać początek historii Procy (komisarza) należy „pokonać” obie części. W innym przypadku ocena będzie niepełna, jeśli nawet nie zafałszowana…

Nie chciałbym pisać o fabule, bohaterach i ich perypetiach. Jestem zdania, że takich szczegółów nie wolno zdradzać. Zresztą jakie znaczenie mają niuanse z fabuły, dla kogoś, kto tego nie czytał? Spodziewam się, że niewielkie. Pozostaje więc jedynie zachęcić Was do sięgnięcia najpierw po pierwszą część Między Prawami (dostępne na stronie domowej) a następnie po drugą – najlepiej w trakcie trwania przedsprzedaży, dzięki której kupimy książkę 20% taniej. Biorąc pod uwagę, że jest już pomysł na część trzecią tej serii, należy spodziewać się już tylko lepszych książek tej autorki a ona sama stanie się lepiej rozpoznawalna. Ja już nie mogę się doczekać kolejnej części!

Gdy podczas rozmowy z autorką padła propozycja otrzymania przedpremierowej kopii książki, pomyślałem najpierw „o nie!”. Byłem świeżo po przeczytaniu pierwszej części Między Prawami i chciałem dać sobie chwilę czasu, na przygotowanie recenzji i ocenę tej darmowej, pierwszej części. Sekundę później pomyślałem jednak, że może jednak warto iść za ciosem – przecież wiele serii...