Wreszcie ta znakomita książka została ponownie wydana! Wreszcie może więcej, szczególnie młodszych osób, będzie miało okazję zapoznać się z Literaturą prawdziwą (przez duże L) i przeczytać coś naprawdę wartościowego, w doskonałym stylu, co nie dość że nie nudzi, to nie pozwala oderwać się od lektury.

Nie znoszę westernów, bo uważam, że – szczególnie te stare – przedstawiają świat skrajnie niesprawiedliwie: źli Indianie i bohaterscy kowboje i osadnicy. Zawsze mnie to strasznie wkurzało, a wręcz bolało, bo tych osadników i kowbojów w ogóle nie powinno tam być! A Indianie przecież bronili swojej ziemi, swoich rodzin i swojej kultury, i jeśli byli „źli”, to przecież nie bez przyczyny, oni tylko bronili się, jak umieli, przed najeźdźcami. (Teraz karma wraca i Europa odbiera, to co przez wieki zafundowała ludom innych kontynentów).

Nigdy nie przyszłoby mi do głowy, że wezmę do ręki kiedykolwiek książkę o tej tematyce i że tak bardzo mi się spodoba. Jednak okazało się, że nie jest to taki rasowy western. To opowieść o wielomiesięcznej wędrówce z Teksasu, znad rzeki Brazos aż do Montany, pod samą granicę z Kanadą. Podróż obfituje w wiele wydarzeń (nie, nie przygód), tych zwykłych, codziennych i tych mrożących krew w żyłach.

Bohaterowie też są inni niż w klasycznym westernie. To nie wymuskani i nieustraszeni rewolwerowcy jak John Wayne czy Clint Eastwood. To ludzie z krwi i kości: brudni, śmierdzący potem, alkoholem, końskim i krowim łajnem, czasem krwią. Nie mają szykownych kurteczek, spodni z frędzelkami i pięknych kapeluszy. Ich odzienie to często jakieś łachmany, łatane, cerowane i zazwyczaj nieprane latami. Niektórzy z nich nie umieją nawet zbyt dobrze strzelać, dobrze wiedzą, co to strach. Większość to prymitywni analfabeci, dla których ważne jest tylko, czy w zasięgu jest whisky, karty i jakiś burdel. Kilku z nich to młodzi chłopcy – dzieci właściwie – jeszcze niewinni. Spotykamy też zdegenerowanych i bezlitosnych bandziorów oraz głodnych, umierających Indian, których biali tępią bezlitośnie wszelkimi sposobami, łącznie z wybijaniem stad bizonów służących tubylcom za źródło pokarmu. Nikt nie jest tylko dobry albo zły, niemal każdy z nich ma coś na sumieniu.

Autor nie oszczędza swoich bohaterów. Choroba i śmierć czyhają na każdym kroku: ukąszenie węża, stratowanie przez stado, utopienie się w kipieli rzeki lub z rąk bandziorów czy Indian. Nikt się nie uchroni, nawet główni bohaterowie. Dlatego między innymi lektura tej książki jest tak fascynująca: do ostatniej strony nie wiadomo, kto dojedzie do Montany i jak skończy się wędrówka dla poszczególnych bohaterów.

Naprawdę, w kilkudziesięciu słowach nie da się opisać wszystkich wrażeń, a powieść ta wzbudza wiele emocji. Podczas lektury nie raz zagotowałam się z oburzenia i zdusiłam płacz z żalu, co zdarza mi się niezwykle rzadko. Dlatego polecam, polecam, polecam!

Nigdy nie myślałam, że zachwycę się westernem, bo nie znoszę filmów tego gatunku, więc z wielką rezerwą podchodziłam do tej książki. Okazało się, że moje obawy były absolutnie nieuzasadnione!
Niech więc szukają jej i czytają śmiało również ci, którzy za westernami nie przepadają, bo naprawdę warto!
Czytajcie DOBRE książki – ta bezwzględnie do nich należy!

Wreszcie ta znakomita książka została ponownie wydana! Wreszcie może więcej, szczególnie młodszych osób, będzie miało okazję zapoznać się z Literaturą prawdziwą (przez duże L) i przeczytać coś naprawdę wartościowego, w doskonałym stylu, co nie dość że nie nudzi, to nie pozwala oderwać się od lektury.

Nie znoszę westernów, bo uważam, że – szczególnie te stare –...