Rzecz charakterystyczna dla tego autora - meandry postępowania sądowego.
Jeśli ukazana w tej książce rzeczywistość postępowania sądowego w USA w sprawach cywilnych tak wygląda, jak ukazuje książka, jeśli to jest obraz prawdziwy i jeśli w tak prostym postępowaniu sądowym możliwe są takie prawnicze wygibasy wbrew ewidentnym oczywistościom, które nawet nierychliwy polski sąd rozwiązałby wydając wyrok po jednym i to krótkim posiedzeniu sądu - to oznacza, że zachodnie demokracje, ze szczególnym uwzględnieniem tej amerykańskiej, nie są państwami prawa. Są państwami prawników.

W Polsce prawo określające nieważność oświadczenia woli jest zbliżone i regulowane Art. 945 KC:
§ 1. Testament jest nieważny, jeżeli został sporządzony:
1) w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli;
2) pod wpływem błędu uzasadniającego przypuszczenie, że gdyby spadkodawca nie działał pod wpływem błędu, nie sporządziłby testamentu tej treści;
3) pod wpływem groźby.
§ 2. Na nieważność testamentu z powyższych przyczyn nie można się powołać po upływie lat trzech od dnia, w którym osoba mająca w tym interes dowiedziała się o przyczynie nieważności, a w każdym razie po upływie lat dziesięciu od otwarcia spadku.

Testament w książce jest dokumentem tak wzorcowym, że żaden sąd w Polsce i chyba nawet najmniej rozgarnięty sędzia nie debatowałby nad wyrokiem zatwierdzającym ten testament dłużej niż 15 minut. A cała procedura odwoławcza włącznie z dojściem do Sądu Najwyższego trwałaby jak sądzę nie dłużej, niż rok, może nawet krócej.
W książce rozpatrywano w zasadzie odpowiednik tego artykułu:
„1) w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli;” co oznacza, że w praktyce należałoby udowodnić niepoczytalność osoby sporządzającej testament.

Państwo, w którym nawet tak perfekcyjnie napisany testament, jak ten ukazany w książce może być podważony przy pomocy sztuczek prawników (werdykt nie zależy od prawa, tylko sprytu prawników) - nie jest już nawet państwem prawników. To państwo bezprawia. Prawniczy ustrój totalitarny.

Sama koncepcja sposobu, w jakim wyrok ostatecznie zapada, to przykład absurdu prawniczego i nie do końca chce mi się wierzyć, że to tak działa.
Jaki związek ma mieć prawdomówność czy zakłamanie beneficjentki z prawidłowością testamentu? Wolność jednostki w dysponowaniu swoją własnością jest zagrożona, gdy ktoś śmie oceniać racjonalność decyzji testatora. Testator może wydziedziczyć kogo chce i przekazać cały majątek najgorszemu gwałcicielowi czy seryjnemu mordercy, bo to jego święta wola. Ocenianie „fajności” spadkobiercy, to nie proces sądowy, tylko komedia.

Rzecz charakterystyczna dla tego autora - meandry postępowania sądowego.
Jeśli ukazana w tej książce rzeczywistość postępowania sądowego w USA w sprawach cywilnych tak wygląda, jak ukazuje książka, jeśli to jest obraz prawdziwy i jeśli w tak prostym postępowaniu sądowym możliwe są takie prawnicze wygibasy wbrew ewidentnym oczywistościom, które nawet nierychliwy polski sąd...