"Igrając z ogniem" to spore rozczarowanie. Spodziewałam się połączenia dwóch historii na miarę uwielbianego przeze mnie "Ogrodu kości", a otrzymałam w porównaniu do niego bubel. Część wydarzeń przypada na okres II WŚ, ale nawet to nie uratowało to tej książki w moich oczach.

Wątek zdolnej skrzypaczki - czyli ten współczesny - strasznie płaski. Emocje szczątkowe, problemy z dzieckiem jakby wymyślone na siłę. Całość strasznie sztuczna, w ogóle nie mogłam się przekonać do Julii Ansdell, a zazwyczaj u Gerritsen nie miałam problemów z polubieniem głównej bohaterki. Zupełnie nie wiem jak to się stało, uwielbiam Tess i do każdej nowej książki jestem wręcz euforycznie nastawiona. Może za duże miałam nadzieje?

Pomysł na włączenie i uwypuklenie tragicznej historii włoskich Żydów, którzy również byli prześladowani - super. O holokauście, który również rozegrał się w tym kraju, nie mówi się zbyt wiele. Tutaj nie mam się czego czepiać, historia młodego, zdolnego żydowskiego skrzypka jest chyba najlepszą stroną tej książki.

Akcja w książce popędziła tak, że nie zdążyła się porządnie rozwinąć, a już się skończyła. Przez co napięcie nie miało szans na pognębienie moich neuronów. Nie podoba mi się to, jak do tej pory to chyba najsłabsza książka Tess jaką przeczytałam, a na pewno jedna z najsłabszych.

"Igrając z ogniem" to spore rozczarowanie. Spodziewałam się połączenia dwóch historii na miarę uwielbianego przeze mnie "Ogrodu kości", a otrzymałam w porównaniu do niego bubel. Część wydarzeń przypada na okres II WŚ, ale nawet to nie uratowało to tej książki w moich oczach.

Wątek zdolnej skrzypaczki - czyli ten współczesny - strasznie płaski. Emocje szczątkowe, problemy...