Udało mi się za trzecim podejściem, choć tak naprawde za pierwszym, bo te dwa pierwsze skończyły się na wypożyczeniu książki, do której nawet nie zajrzałem.

To trzecie, czyli pierwsze podejście, zakończyło się ostatecznie sukcesem, gdyż "Rok 1984" po prostu okazał się genialną książką, ale przyczyniła się też do tego audycja radiowa, której słuchałem około półtora roku temu.

Pewna kobieta opowiadała, jak jeszcze licealistką będąc nagrywała na taśmę "Rok 1984" czytany w Radiu Wolna Europa w odcinkach. Potem razem z koleżanką przepisywały to przez kalkę i w taki sposób miały kilka egzemplarzy książki, która za komuny była po prostu niedostępna.

Sytuacja przypomniała mi się dwa tygodnie temu i wróciło do mnie uczucie podziwu dla tych dziewczyn. Teraz możemy mieć właściwie każdą książkę. Zdobycie ich nie jest specjalnie trudne. A kiedyś wymagało to starań i prawdziwych wyrzeczeń. I z racji szacunku dla tych niegdysiejszych starań w końcu przeczytałem ten "Rok 1984".

I to, co wcześniej mnie odrzucało, bo myślałem, że jest straszną nudą, ("Folwark zwierzęcy" okej - przypowieść, bajka, luz, ale ten "Rok..." z legendarną nowomową zniechęcał mnie okropnie), okazało się jedną z lepszych rzeczy które ostatnio i w ogóle czytałem.

Choć książka to mroczna i mało pozytywna w swej wymowie, prezentująca prawdziwie totalitarne państwo, osaczające z każdej strony swoich obywateli, jest bardzo ciekawa i niesie ze sobą mocne przesłanie, że władza, która istnieje tylko po to, by mieć władzę nad każdym, jest największym zagrożeniem wolności.

Tak jak najgorszym złem jest zło dla samego zła, tak najgorszą i najbardziej bezwzględną władzą jest władza dla samej niczym nie ograniczonej władzy.

Historia szeregowego członka Partii - Winstona Smitha, jego przemiany, dokonanej na skutek różnych działań, pokazuje jak funkcjonował człowiek państwa totalitarnego i cała powieść, w swej fikcyjnej treści, doskonale obrazuje realny proces narodzin tzw. "nowego człowieka", który częsciowo dokonał się np. w Związku Radzieckim, a skutki tego procesu są obecne do dziś, co możemy zaobserwować podczas różnych rosyjskich protestów, gdzie portrety znanych w świecie zbrodniarzy obnoszone są z czcią przynależną wizerunkom świętych.

Przeczytajcie jako ostrzeżenie.

Udało mi się za trzecim podejściem, choć tak naprawde za pierwszym, bo te dwa pierwsze skończyły się na wypożyczeniu książki, do której nawet nie zajrzałem.

To trzecie, czyli pierwsze podejście, zakończyło się ostatecznie sukcesem, gdyż "Rok 1984" po prostu okazał się genialną książką, ale przyczyniła się też do tego audycja radiowa, której słuchałem około półtora roku...