Vestmanna. Jedno z najbezpieczniejszych miejsc na świecie. Farerzy na Wyspach Owczych żyją spokojnie, do dnia, kiedy młoda dziewczyna ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Społeczeństwo jest w szoku.
Policja nie ma żadnych śladów. Wszystko zostaje bez odpowiedzi.
Ktoś coś wie. Ktoś coś widział. Dlaczego milczy?

Z początku ENKLAWA naprawdę zapowiadała się świetnie. Aura tajemniczości, nic nie jest z pozoru takie proste. Ofiara za ofiarą. Ludzie, którzy znają się od lat i walczą z tym, czy być zdrajcą wobec kogoś czy nie.
Niestety Remigiusz Mróz (tak, to ten pisarz) skupił się zbyt szczegółowo na opisaniu zwyczajów Farerów z Wysp Owczych. Jeszcze w pierwszej połowie powieści nie przesadzał, a druga połowa ENKLAWY ciągła mi się niemiłosiernie.
Bo co mnie interesuje ile przeciętny Farer wydaje koron na piwo?
Dodatkowo jestem wściekła, że pisarz wplótł wątek, który mi nie za bardzo podchodzi (nie chcę niczego zdradzić, ale ten wątek jest w co drugiej książce).
Jestem rozczarowana świetnie zapowiadającą się historią, z której autor zrobił nużący przewodnik po Wyspach Owczych.

PS: Uważam, że niejeden czytelnik, wliczając mnie, czuje się oszukany, iż Ove Logmansbo okazał się Remigiuszem Mrózem. Tylko takie moje pytanie retoryczne: po co ta cała notka o autorze, że pochodzi z Wysp Owczych, pochodzenie polskie itd. skoro to wszystko g*wno prawda.

Vestmanna. Jedno z najbezpieczniejszych miejsc na świecie. Farerzy na Wyspach Owczych żyją spokojnie, do dnia, kiedy młoda dziewczyna ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Społeczeństwo jest w szoku.
Policja nie ma żadnych śladów. Wszystko zostaje bez odpowiedzi.
Ktoś coś wie. Ktoś coś widział. Dlaczego milczy?

Z początku ENKLAWA naprawdę zapowiadała się świetnie. Aura...