Miałam pewną trudność przy czytaniu tej książki. W ogóle nie znam historii Węgier, a same książki historyczne nie są tymi, po które sięgam na co dzień. Jednak pewne wątki zbliżyły mnie do fabuły tej dosyć osobliwej powieści, która wprowadza nas w otoczkę nieco innego świata książąt, dziejów wielkich rodów, czy typowych działań wojennych. Jednym z nich są walki o niepodległość oraz koligacje rodzinne między rodami sąsiadującymi ze sobą. W miarę wczytywania się w treść można poczuć ten specyficzny klimat, jaki panował w wielkim arystokratycznym świecie majątków, zamków, bogactw, zasłużonych postaci wojskowych, jak chociażby generała Józefa Bema i mentalności ówczesnych mieszkańców.

O ile tło społeczne jest tutaj motywem przewodnim, o tyle zabrakło mi jakiegoś wyróżniającego się pierwiastka. Mnogość bohaterów nie zawsze jest dobrym zabiegiem literackim. Ewidentnie zabrakło mi takiej postaci, przez pryzmat której moglibyśmy odczuwać afekty towarzyszące jej na swój, osobliwy sposób, która byłaby takim obserwatorem dogłębnym. Tymczasem, miałam wrażenie, że jestem widzem siedzącym gdzieś z boku i oglądam jakiś nader intrygujący film, w którym przewija się cała plejada gwiazd, a nie wiadomo tak naprawdę, na kim skupić uwagę – czy na wydarzeniach historyczno – społecznych, czy bohaterach, którzy przemykają gdzieś obok.
Epistolarne fragmenty listów wydają się kipieć od emocji i wzruszeń, wyznań, czy nastrojów.

To powieść o zabarwieniu historyczno – społecznym, w której wątkiem wysuwającym się na prowadzenie były relacje i uczucia członków rodu Strack-Erös. Powieść o nadziejach i walkach. Znakomicie wykreowany świat przedstawiony, liczni bohaterowie oraz specyficzny klimat, to niektóre elementy, które tworzą wyjątkową aurę w tej osobliwej opowieści. Czyta się dobrze, miło spędza czas, ale mnie nie porwała, nie wprawiła w szczególnie refleksyjny nastrój. Nie będę również ukrywała, że specjalna nota od autora, która znajduje się na końcu książki, raczej wywołała we mnie pewien niesmak. Nijak odnosi się do treści książki, a już absolutnie za niepotrzebne uważam perorowanie o swoich poglądach politycznych. To nie jest literatura przecież, mam na myśli politykę.

https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2018/07/wegierska-wiosna-krzysztof-jagielski.html

Miałam pewną trudność przy czytaniu tej książki. W ogóle nie znam historii Węgier, a same książki historyczne nie są tymi, po które sięgam na co dzień. Jednak pewne wątki zbliżyły mnie do fabuły tej dosyć osobliwej powieści, która wprowadza nas w otoczkę nieco innego świata książąt, dziejów wielkich rodów, czy typowych działań wojennych. Jednym z nich są walki o...