Wobec tej książki miałam duże oczekiwania. Niestety ich nie spełniła.

W dzieciństwie bardzo lubiłam książki Marii Krüger, "Karolcię" wspominam z sentymentem, podobnie jak "Godzinę pąsowej róży", a "Szkoła narzeczonych" do dziś jest jedną z moich ulubionych książek. Cenię autorkę za świetny styl i ciekawe historie. Tutaj jednak coś ewidentnie nie zagrało.

"Odpowiednia dziewczyna" to chyba ostatnia powieść Marii Krüger, którą napisała w wieku 85 lat, pod koniec lat 80. XX wieku, a sama historia jest dość dziwaczna. Młoda dziewczyna wyjeżdża do Łodzi, ponieważ ma tam zdawać egzaminy na studia. Nie ma gdzie przenocować, a koleżanka proponuje jej układ: będzie udawać tę koleżankę i opiekować się matką jej chłopaka, która dochodzi do siebie po chorobie. O tym dowiadujemy się dużo później, bo fabuła jest mocno zagmatwana, przeskakuje z postaci na postać, nie wiadomo, kto jest kim i dlaczego tak, pojawiają się nowe wątki i postacie, pełno niedopowiedzeń, robi się jeden wielki chaos. Jednak to bym jeszcze zniosła.

Gorzej, że właściwie nie wiadomo, do kogo ta książka jest skierowana. Raczej nie dla nastolatek, główna bohaterka zdaje na studia, w trakcie dowiadujemy się, że chce zmienić poprzedni kierunek, więc ma już pewnie ponad 20 lat. Największy problem w tym, że z jednej strony mamy tu studia, samodzielność, emancypację, a z drugiej i tak ostatecznie okazuje się, że kobieta ma jedynie wyjść za mąż, opiekować się mężem i dziećmi i więcej ambicji nie potrzebuje, po co jej te studia? Żeby zostać partnerką, a nie opiekunką swojego męża? Takiej refleksji tu nie znajdziemy.

Przy tej całej konserwatywnej wizji roli kobiety pełno tutaj nowoczesności: główna bohaterka pochodzi z rodziny, w której ciągle ktoś się z kimś rozchodzi, schodzi i nikt się tym nie przejmuje. W międzyczasie pojawia się rodzina Prandotów. Ojciec ma troje dzieci, dwoje starszych urodziła jego żona, po jej śmierci rodzi mu się kolejne dziecko, którego matka znika, więc maleństwem opiekuje się głównie starsza siostra i też wszyscy uważają to za normę. Być może chodziło właśnie o pokazanie wartości tradycyjnej rodziny, dla której kobieta powinna poświęcić własne wykształcenie i rozwój? Być kapłanką domowego ogniska?Sama nie wiem. Do tego dochodzą jeszcze niższe, niewykształcone warstwy społeczne, które charakteryzują się wybitną umiejętnością kombinowania dla własnego zysku i niczym więcej. Też smutne.

"Odpowiednią dziewczynę" ratuje jedynie świetny styl autorki. Mam wrażenie, że sama książka jest bardziej szkicem historii niż skończoną opowieścią. Źle się to czytało i na poziomie fabuły, i samej narracji. No cóż, mówi się trudno i czyta się dalej🙂

Wobec tej książki miałam duże oczekiwania. Niestety ich nie spełniła.

W dzieciństwie bardzo lubiłam książki Marii Krüger, "Karolcię" wspominam z sentymentem, podobnie jak "Godzinę pąsowej róży", a "Szkoła narzeczonych" do dziś jest jedną z moich ulubionych książek. Cenię autorkę za świetny styl i ciekawe historie. Tutaj jednak coś ewidentnie nie zagrało.

"Odpowiednia...

Przeczytałam tę książkę w podstawówce, dlatego niewiele z niej pamiętam. Pozwolę sobie tutaj przytoczyć jej opis z mojego starego zeszytu lektur.
Do pani Celiny Łabędzkiej przyjechała Marzena, aby się nią opiekować podczas szykowania do egzaminu aktorskiego. Pani Celina była matką Adama Łabędzkkiego, który w liście poprosił Marzenę, aby zajęła się jego matką, bo on pracował za granicą. Marzena była pracowita. Pani Celina codziennie zadawała sobie pytanie, czy Marzena jest odpowiednią dziewczyną dla Adama. Kiedy Marzena czekała na wyniki egzaminu przyjechał Adam. Wtedy okazało się, że to nie Marzena tylko Felicja-koleżanka prawdziwej dziewczyny Adama. Gdy się to wyjaśniło jeszcze tego samego dnia Adam wyjechał. W międzyczasie niedaleko domu pani Łabędzkiej miał miejsce wypadek. Felicja zaopiekowała się małym dzieckiem, które w nim ucierpiało, a jego ojciec oświadczył jej się.

Przeczytałam tę książkę w podstawówce, dlatego niewiele z niej pamiętam. Pozwolę sobie tutaj przytoczyć jej opis z mojego starego zeszytu lektur.
Do pani Celiny Łabędzkiej przyjechała Marzena, aby się nią opiekować podczas szykowania do egzaminu aktorskiego. Pani Celina była matką Adama Łabędzkkiego, który w liście poprosił Marzenę, aby zajęła się jego matką, bo on...

Dziwię się sobie, że to przeczytałam. Nigdy więcej. Pretensjonalny gniot z pretensjonalnymi imionami bohaterek, niewiarygodnymi postaciami i relacjami między nimi oraz kompletnie wydumanymi wydarzeniami.

(Dla przypomnienia, gdyby mnie naszła kiedyś ponowna potrzeba pogłębiania wiedzy o autorce:
1 Fela podszywa się pod Marzenę i jako ta właśnie Marzena opiekuje się matką jej narzeczonego.
2 Obie z kolei opiekują się obcym niemowlęciem podrzuconym przez zaprzyjaźnionego lekarza, bo starsza siostra niemowlęcia wpadła pod samochód.
3 Przez cały czas wszyscy zastanawiają się z kim powinien ożenić się syn Celiny - on sam zastanawia się najmniej, bo go w książce nie ma(praktyki studenckie).
4 Fela wychodzi za mąż za co najmniej dwa razy starszego od niej Apollona, ojca Celiny, Adama i Witolda, którego widziała przelotnie, ale daje sobie wytłumaczyć, że najlepiej się poznać po ślubie.
5 Dwie bohaterki zdają egzaminy na studia, ale to nieważne, bo już znalazły sobie narzeczonych.

Życie wewnętrzne bohaterów jest bujne, monologi wewnętrzne występują często, ale w zasadzie każdy z nich można przypisać dowolnej postaci, bo żadna z nich nie ma własnego charakteru)

Dziwię się sobie, że to przeczytałam. Nigdy więcej. Pretensjonalny gniot z pretensjonalnymi imionami bohaterek, niewiarygodnymi postaciami i relacjami między nimi oraz kompletnie wydumanymi wydarzeniami.

(Dla przypomnienia, gdyby mnie naszła kiedyś ponowna potrzeba pogłębiania wiedzy o autorce:
1 Fela podszywa się pod Marzenę i jako ta właśnie Marzena opiekuje się matką...

Wypożyczyłam sobie dwie książki o podobnym tytule. "Zła dziewczyna" i "Odpowiednia dziewczyna".
Złą przeczytałam wczoraj, Odpowiednią, skończyłam dziś. Pierwsza czytała się szybko, druga dość wolno. Dziwna narracja, miejscami czas przeszły, miejscami teraźniejszy, zupełnie jakby to były jakieś wprawki początkującej pisarki. Czytanie wymagało skupienia, intryga rozgrywała się bardziej w sferze myśli niż działan.
Nie potrafię tej książki zaklasyfikować, ale nie wydaje mi się by była to pozycja dla młodzieży. Chyba jednak dla dorosłych. Nie dlatego, że np jest tam dużo seksu albo krwawych scen. Tego nie ma w ogóle. Ale poruszane tematy i bardzo powolna akcja chyba są zbyt nudne dla nastolatków. To nie ich problemy. Zwłaszcza, że najmłodsza z głównych bohaterek ma ok 20 lat.
Dziwna książka. Jakbym czytała przedwojenną powieść, ale dziejącą się we współczesnych dekoracjach. Jak szybko zmienia się świat. Bohaterki "Odpowiedniej dziewczyny" nie mają pojęcia o asertywności. Kłamią, czy może raczej "mijają się z prawdą" dużo częściej niż współczesny człowiek (wyłączam notorycznych kłamców) i nie widzą w tym nic niestosownego, jeśli są to kłamstwa z gatunku "po co babcię denerwować, niech się babcia cieszy". Osoby dobrze wychowane, to takie, które nie okazują negatywnych emocji. Wszystko dzieje się w sferze półsłowek i niedopowiedzianych aluzji. Jest też obmowa za plecami i grzeczność twarzą w twarz - jakbym oglądała Emmeta i Lizkę w relacjach z panią Bucket.
Ciekawe, że obie książki podejmują bardzo podobny temat - młoda dziewczyna zamieszkuje u starej kobiety by się nią opiekować. Obie stare kobiety są do siebie dość podobne, ale jak diametralnie różne jest podejście zarówno bohaterek jak i autorek do całej sytuacji.
Bardzo ciekawe było przyglądanie się opisanym postaciom i porównywanie obu książek. Obie są trochę nieprawdziwe, każda w inny sposób przerysowuje rzeczywistość. Która pokazuje większą egzotykę?
Sprawdźcie sami :)

Wypożyczyłam sobie dwie książki o podobnym tytule. "Zła dziewczyna" i "Odpowiednia dziewczyna".
Złą przeczytałam wczoraj, Odpowiednią, skończyłam dziś. Pierwsza czytała się szybko, druga dość wolno. Dziwna narracja, miejscami czas przeszły, miejscami teraźniejszy, zupełnie jakby to były jakieś wprawki początkującej pisarki. Czytanie wymagało skupienia, intryga rozgrywała...

Sympatyczna.

Sympatyczna.