Po tym, jak Ender Wiggin doprowadził do niemal całkowitej zagłady obcego gatunku (robali), potępiony przez ludzkość, rozpoczął on tułaczkę po Stu Światach pisząc w międzyczasie dwie książki i stając się Mówcą Umarłych. Nie na długo osiadł się w Trondheim wraz z jego najukochańszą siostrą Valentine, gdy otrzymał wezwanie od ludności zamieszkującej planetę Lusitania, która prosi o pomoc w rozwiązaniu zagadki tajemniczej śmierci dwóch naukowców, badających kolejny nowy gatunek obcej formy życia.

Gdyby nie to, że zostałem wcześniej uprzedzony, iż kontynuacja Endera w istocie nie będzie niemal w ogóle przypominała scenerii znanej z części pierwszej, pomyślałbym, że albo czytam książkę innego autora, albo mi się coś kompletnie pomieszało. "Mówca umarłych" to już nie samo science fiction, a dramat połączony z dużą dawką obyczajowości i kultury, gdzie akcja nie pędzi, a toczy się spokojnie i jednostajnie od początku do końca. Ender Wiggin zmienia rolę z niezłomnego żołnierza w niezłomnego głosiciela prawdy. A występujący tu nowy gatunek obcego został przedstawiony z całkiem innej perspektywy, niż miało to miejsce z robalami w "Grze Endera". Niemal wszystko jest tutaj inne, ale ta inność sprawia, że książka jest piękna a cała saga Endera do tej pory fantastyczna.

Pomimo tego, iż różnica między "Grą Endera" a "Mówcą umarłych" jest namacalna, zdecydowanie warto przeczytać obie te książki i polecam je wszystkim, bez wyjątku, bo to kawał porządnej i wartościowej literatury!

Po tym, jak Ender Wiggin doprowadził do niemal całkowitej zagłady obcego gatunku (robali), potępiony przez ludzkość, rozpoczął on tułaczkę po Stu Światach pisząc w międzyczasie dwie książki i stając się Mówcą Umarłych. Nie na długo osiadł się w Trondheim wraz z jego najukochańszą siostrą Valentine, gdy otrzymał wezwanie od ludności zamieszkującej planetę Lusitania, która...