Nigdy nie lubiłam fantasy, nawet tydzień temu mówiłam, że tego nienawidzę. Jednak, przywykłam do zżywania się z zespołami, których słucham. I jak większość pewnie wie, owa książka była inspiracją dla Iron Maiden. Nie miałam możliwości, aby przeczytać ją tradycyjnie, został mi się jedynie format pdf. I mimo tego, że psułam sobie wzrok i przesiadywała długie(zbyt długie zresztą) godziny, zwykle nocne, aby przeczytać chociaż kawałek. Na początku byłam trochę zdziwiona, bo wyglądało to, jak opowiastka dla dzieci, ale czytałam dalej. I wtedy wpadłam. Byłam zauroczona postacią Alvina Millera, jak i jego syna, Alvina Juniora, który jest tytułowym siódmym synem. Przyłapałam się nawet na tym, że zwykle kibicowałam dla Alvina, a wielebnego Thowera miałam ochotę zabić. W końcowych momentach mimowolnie dostałam dziwnych drgawek, a moje oczy nie nadążały za czytaniem dalszych wersów. Może zbyt często to mówię, ale to była jedna z lepszych książek, jakie przeczytałam, a wkrótce zabieram się za drugą część, bo ta mnie pozostawiła głodną... nie mogłabym żyć w tej niewiedzy! Polecam ją każdemu, czy lubi fantasy, czy nie, a dla fanów Iron'ów szczególnie ;)

Nigdy nie lubiłam fantasy, nawet tydzień temu mówiłam, że tego nienawidzę. Jednak, przywykłam do zżywania się z zespołami, których słucham. I jak większość pewnie wie, owa książka była inspiracją dla Iron Maiden. Nie miałam możliwości, aby przeczytać ją tradycyjnie, został mi się jedynie format pdf. I mimo tego, że psułam sobie wzrok i przesiadywała długie(zbyt długie...