"Niepowszedni. Obława" to trzeci tom i jak przypuszczam finał serii Justyny Drzewickiej. Oba poprzednie tomy uważam za bardzo dobry przykład na to jak powinna wyglądać młodzieżowa fantastyka. Trzeci, ku mojej radości, również podąża tą drogą.

Nila, Alla, Sambor, Dalko i Flawia po wydarzeniach, które wstrząsnęły ich światem i rzuciły w wir niebezpieczeństw, ale też sprawiły, że stali się sobie bliscy jak rodzina, chcą w końcu wziąć sprawy w swoje ręce. Są gotowi, aby stawić czoła kolejnym przeciwnościom, aby w końcu odwrócić los. Ścigani - sami udadzą się na polowanie na swych oprawców i to w samym środku Zbójeckiego Krańca.

Choć kończąc drugi tom starałam się z całej siły odkryć w sobie jakąś moc telepatii, pozwalającej na kontaktowanie się z bohaterami książek i tłumaczenie im, że mają czegoś nie robić, to i tak wiedziałam, że stanie się to co nieuniknione...

Niepowszedni wyruszają w drogę pełną niebezpieczeństw, w której towarzyszą im jedynie dwaj mężczyźni, jeden ze sporą ilością tłuszczu i skłonnością do marudzenia i drugi z olbrzymim ego i brakiem rozwagi. Innymi słowy dzieciaki są zdane tylko na siebie, tamci planują być tylko problemem.

Postacią, na której w dalszym ciągu koncentruje się narracja jest Nila. Dziewczyna nie tylko musi obawiać się podróży i pościgu za Welesem, ale jeszcze zmierzyć z innymi przeciwnościami - w sobie samej.

Bohaterowie jak zawsze spisują się na medal. Te dzieciaki są naprawdę cudowne. Współpracują, wspierają się nawzajem, dbają o siebie nawzajem i robią wszystko, by zażegnywać konflikty. Każde z nich ma własny charakter, motywacje. Wraz z przebiegiem tych trzech tomów dorastają, stają się silniejsi i mądrzejsi, uczą się komu mogą zaufać i że przede wszystkim muszą trzymać się razem.

Są też ci drudzy - dorośli.
Autorka prezentuje cały wachlarz postaci. Od tych godnych zaufania, mądrych i doświadczonych po całkowicie zepsutych drani, jak Weles(od pierwszego tomu facet mi uwiera). Co fajne nie są to postacie jednowymiarowe, nie zawsze wiadomo, czego się po nich spodziewać. Pewnego osobnika cały czas nie mogłam rozgryźć...

Tom III jest ewidentnym zakończeniem trylogii. Mam nadzieję, że autorka się nie rozmyśli, bo ostatnie strony okazały się tym co mnie w pełni usatysfakcjonowało. Oczywiście nie miałabym nic przeciwko powrotowi do świata wykreowanego przez autorkę, ale wolałabym, aby ten powrót nie był związany bezpośrednio z bohaterami dobrze poznanymi przez czytelników.
Brakuje mi jeszcze wyjaśnienia, jakiejś historii na temat genezy darów, które posiadają niepowszedni, bo choć tom ten w pewien sposób nasuwa myśl o pewnych prawach nimi rządzącymi, to nadal nie mówi skąd się właściwie wzięły i dlaczego są tak zróżnicowane.
Bo proporcjonalnie umiejętność długiego nie oddychania pod wodą, jest mało niezwykła, przy umiejętności rozmawiania w każdym usłyszanym języku...

W całej serii cieszy mnie niezwykle wykorzystanie przez pisarkę starych słowiańskich imion. Są one zupełnie inne, od tych spotykanych w dzisiejszych powieściach i wyglądają cudownie. Podoba mi się też użycie takich słów jak przykładowo kniaź i gród, dobrze osadzają się w naszej ojczystej kulturze.

Jeśli idzie o okładki, których nie mogę pominąć, to są one wyjątkowo udane. Przy pierwszym tomie miałam do nich zastrzeżenie(skojarzenie z typowymi historiami o wampirach, takie coś w stylu nakreślenia linii twarzy), ale szybko zmieniłam zdanie i teraz uważam je za jedne z ładniejszych.

Chyba tak pomieszanej tematycznie recenzji od dawna nie napisałam(może kiedyś to poukładam;))

POLECAM

"Niepowszedni. Obława" to trzeci tom i jak przypuszczam finał serii Justyny Drzewickiej. Oba poprzednie tomy uważam za bardzo dobry przykład na to jak powinna wyglądać młodzieżowa fantastyka. Trzeci, ku mojej radości, również podąża tą drogą.

Nila, Alla, Sambor, Dalko i Flawia po wydarzeniach, które wstrząsnęły ich światem i rzuciły w wir niebezpieczeństw, ale też...