W dobie poprawności politycznej, oraz bezrefleksyjne tolerancji wszelkich zjawisk, wszelkie próby kontestacji, czy nawet dyskusji, sprowadzane są szaleństwa. Osobom niezgadzającym się z powszechnie przyjętymi zasadami, przypina się rozmaite łatki. Tak więc pan Dawkins ochrzczony został mianem "rottweilera Darwina", "oszołoma", "wojującego ateisty". Niemniej jednak nie wpływa to na zdroworozsądkowe i logiczne rozumowanie, co potwierdza książka "Bóg urojony".

Już sam tytuł wskazuje, że mamy do czynienia z głosem silnym, odpornym na wszelakie kompromisy w rodzaju agnostycyzmu (który to również jest szeroko skomentowany w książce). Fakty i tezy wyłożone są tutaj jasno, bezpardonowo. Dawkins nie "cacka" się z religią, uznając ją za zjawisko niezasługujące na przyjęty dotąd szacunek (co uprzednio wyjaśnia). Pod lupę wzięte zostają różne religię świata, które łączy jedno - są (według autora) bzdurą, bezsensem, a co więcej zagrożeniem dla świata. Właściwie to czynnym złem, które pod przykrywką rozmaitych ideologii, wykorzystuje naiwność ludzką do tworzenia bezrozumnych stad, podatnych na manipulację hierarchów. Ta książka to odpowiedź na religię, oraz próba wytłumaczenia jej statusu w świecie. Szereg argumentów (różnej jakości), oraz przykłady wzięte z życia, służą jako topór w nią wymierzony. Autor rozprawia się nie tylko ze stroną codzienną religii, ale wnika w jej podwaliny, historię, ukazując jej absurd i niedorzeczność. Z różnym skutkiem.

Jaki jest sens istnienia takiej książki? Przede wszystkim powinna skłonić do refleksji. Brzmi prozaicznie, lecz jak pokazują przykłady zawarte w książce, nawet najbardziej logiczne wytłumaczenie jest niejednokrotnie bezsilne, wobec zakorzenionych dogmatów. Nie spodziewałbym się głębokich przemyśleń ze strony fundamentalistów, jednak nie do nich jest ta książka kierowana. Naturalnym adresatem jest osoba, która chce dociekać, a nie przyjmować wszystkiego na wiarę. Odbiorcą tej książki może być również zdeklarowany ateista, wyznający poglądy tożsame z poglądami autora, pragnący uporządkować myśli, lub doprecyzować swój światopogląd. Myślę jednak, że każda osoba, którą zdecyduje się przeczytać "Boga urojonego", jak i inne książki Richarda Dawkinsa, nie ucierpi, a będzie bogatsza o te doświadczenia.

Jaka jest moja opinia? Cóż, nie da się ukryć, iż w większości się z autorem zgadzam. Zdawał się on jedynie utwierdzać mnie w przekonaniach, dlatego też nie było to nic przełomowego w moim życiu. Kilka rzeczy mi się nie podobało, jak np. momentami zbyt nachalna retoryka, lecz tylko w trakcie czytania, bo teraz, z perspektywy czasu oceniam to zupełnie inaczej. Teraz uważam, że to właśnie ta bezpośredniość i twardość sądu stanowi o wartości książki.

W dobie poprawności politycznej, oraz bezrefleksyjne tolerancji wszelkich zjawisk, wszelkie próby kontestacji, czy nawet dyskusji, sprowadzane są szaleństwa. Osobom niezgadzającym się z powszechnie przyjętymi zasadami, przypina się rozmaite łatki. Tak więc pan Dawkins ochrzczony został mianem "rottweilera Darwina", "oszołoma", "wojującego ateisty". Niemniej jednak nie...