Książka mi się podobała, chociaż większość zawartych w niej informacji było mi już znanych, nie tylko z wykładów profesora Krzysztofa Meissnera w internecie, po prostu zawsze mnie te zagadnienia interesowały.
Podobał mi się popularnonaukowy sposób, w jaki autor próbuje dotrzeć do każdego czytelnika pobudzając jego wyobraźnię.
W kwestii teorii strun pozostaję sceptykiem i nie podzielam entuzjazmu autora dla niej, tym bardziej, że dotąd ten trop nie zaprowadził do konkretnych rozwiązań dających się sfalsyfikować. Ta teoria wydaje się być zbyt otwarta i zawiera nie tylko wszechświaty możliwe do pomyślenia, ale prawdopodobnie także takie, których nie ma, a znalezienie w tym rozwiązań dotyczących naszego Wszechświata graniczy z nieprawdopodobieństwem. Profesor Meissner podczas swoich wykładów stwierdził, że potrzebne jest pojawienie się nowego geniusza na wzór Einsteina, z teorią całkiem świeżą i zawierającą magię prostoty i piękna (ogólna teoria względności zdaniem tego pana jest pełna piękna i prostoty, zresztą trudno się z nim nie zgodzić:
Rμν - ½ gμνR + Λgμν = (-8πG/c2) Tμν [wraz z stałą kosmologiczną])
Jedyny minus w tej książce, to rytualne już dla naszych czasów mieszanie nauki z religią, a jedno do drugiego ma się, jak pięść do nosa.
Niemniej daję dziewięć gwiazdeczek i polecam tę pozycję do przeczytania każdej osobie ciekawej świata.

Książka mi się podobała, chociaż większość zawartych w niej informacji było mi już znanych, nie tylko z wykładów profesora Krzysztofa Meissnera w internecie, po prostu zawsze mnie te zagadnienia interesowały.
Podobał mi się popularnonaukowy sposób, w jaki autor próbuje dotrzeć do każdego czytelnika pobudzając jego wyobraźnię.
W kwestii teorii strun pozostaję sceptykiem i...