Nie jest to tekst lekkim piórem pisany. Porównania i próba interpretacji stosowana przez autora do pewnego momentu bawią, potem stają się lekko męczące. Życie obywatela Jacka jest jednak na tyle ciekawe i fascynujące, że czyta się o tym z zachwytem. To w końcu Jack <3

Nie jest to tekst lekkim piórem pisany. Porównania i próba interpretacji stosowana przez autora do pewnego momentu bawią, potem stają się lekko męczące. Życie obywatela Jacka jest jednak na tyle ciekawe i fascynujące, że czyta się o tym z zachwytem. To w końcu Jack <3

Siedzę głęboko w twórczości Jacka od 10 lat, czekałam na tą książkę, ale poza ciekawymi cytatami nie przekazała mi nic czego bym nie wiedziała. Ponad 500 stron niby wnikliwej historii jednego z najbardziej tajemniczych muzyków naszych czasów, a jednak mam wrażenie że zupełnie powierzchowna. To nie jest jednak miarą mojej oceny tej książki, książka jest nieautoryzowana, kiepsko złożona, strasznie długie zdania w lekko staroświeckim języku. Uważam że jest w miarę dobra dla osób które dopiero zaczynają z nim przygodę, próbują zrozumieć genezę The White Stripes (bo o tym głównie jest książka) i których ciekawi rytm życia Detorit w czasach młodości Jacka Whitea. Czytanie zajęło mi rok, wracałam do niej bardziej zaciekawiona głównie po jego koncertach na których bywałam w 2018/19.

Siedzę głęboko w twórczości Jacka od 10 lat, czekałam na tą książkę, ale poza ciekawymi cytatami nie przekazała mi nic czego bym nie wiedziała. Ponad 500 stron niby wnikliwej historii jednego z najbardziej tajemniczych muzyków naszych czasów, a jednak mam wrażenie że zupełnie powierzchowna. To nie jest jednak miarą mojej oceny tej książki, książka jest nieautoryzowana,...

Bardzo dobrze skrojona biografia niezwykle znaczącego muzyka! Po ostatnim koncercie Jacka White'a w Polsce zachłannie pochłaniam jego twórczość i chętnie sięgnęłam po tę książkę. Najwięcej miejsca poświęcił w niej autor historii The White Stripes, a także wpływowi Detroit oraz innych muzyków na twórczość White'a. O tak ambitnych, zdeterminowanych, twórczych i mądrych artystach czyta się fantastycznie! Polecam tę książkę i muzykę Jacka White'a.

Bardzo dobrze skrojona biografia niezwykle znaczącego muzyka! Po ostatnim koncercie Jacka White'a w Polsce zachłannie pochłaniam jego twórczość i chętnie sięgnęłam po tę książkę. Najwięcej miejsca poświęcił w niej autor historii The White Stripes, a także wpływowi Detroit oraz innych muzyków na twórczość White'a. O tak ambitnych, zdeterminowanych, twórczych i mądrych...

John Gillis szerzej znany światu jako Jack White, wokalista i gitarzysta. Jego trzy zespoły odniosły ogromny sukces na rynku muzycznym całego świata, a utwory które skomponował są grane na całym świecie. Nick Hasted przybliża nam historię chłopaka, później mężczyzny, który zbudował coś z niczego. Poznajemy Jacka jakiego trudno jest zobaczyć na scenie. Dowiadujemy się również o jego powiązaniach z Polską. Jack White - człowiek instytucja, który imperium z bluesa zbudował.

John Gillis szerzej znany światu jako Jack White, wokalista i gitarzysta. Jego trzy zespoły odniosły ogromny sukces na rynku muzycznym całego świata, a utwory które skomponował są grane na całym świecie. Nick Hasted przybliża nam historię chłopaka, później mężczyzny, który zbudował coś z niczego. Poznajemy Jacka jakiego trudno jest zobaczyć na scenie. Dowiadujemy się...

>Jack White<

People don't even know me
but they know how to show me*

Dziś pisanie biografii o wciąż żyjących “gwiazdach” to norma. Publikacje te – często o osobach jedynie rozpoznawalnych, bez miarodajnych osiągnięć – wyskakują jak grzyby po deszczu. Natomiast 43-letni Jack White wiele już osiągnął, a poznać go można po muzyce…

Jeśli oglądaliście ośmioodcinkowy serial „Foo Fighters: Sonic Highways” – te muzyczne wycieczki, inspirujące badanie historii miast przeplatane wieloma rozmowami z ludźmi z branży muzycznej - i wam się to podobało, to wyobraźcie sobie, że książka o Jacku Whicie jest właśnie takim literackim serialem, tyle że podniesionym do sześcianu. „Obywatel Jack. O tym, jak Jack imperium z bluesa zbudował” pokazuje, że zarówno White, jak i The White Stripes to nie tylko (odgrywane na każdym stadionie i niemiłosiernie remiksowane) „Seven Nation Army” – to o wiele więcej!

Pamiętam to jak dziś. Dekadę temu na kanale muzycznym leciało akurat „The Hardest Button To Button” The White Stripes, które szybko przykuło moją uwagę. Prędko zorientowałem się, że prostota, surowość i emocje tej dwójki w trójkolorowym anturażu były tym, czego w muzyce od dawna szukałem. Tak się wszystko zaczęło… Najpierw zgłębiłem dorobek tego wyjątkowego projektu, potem byli The Raconteurs i The Dead Weather, następnie obejrzałem film dokumentalny „Będzie głośno” z White’em [reż. D. Guggenheim; 2008], aż wreszcie przyszła kolej na solowe popisy Jacka. Na ogół nie czuję potrzeby sięgania po (auto)biografie, jednak Jack White to jedna z nielicznych współczesnych postaci, które tak bardzo mnie intrygują. Niezwykle cenię sobie jego umiłowanie do tradycji i czerpanie z niej garściami w swojej twórczości. Podziwiam go za pełne zaangażowanie w to, co robi, a także wierność własnym ideom. Ocenię książkę pod kątem tego, ile (nowego) udało mi się dowiedzieć o Whicie, by lepiej go zrozumieć. Zwrócę też uwagę na to, jak sam Hasted opowiada tę historię.

. . .

Ciąg dalszy na stronie:

dobrakomplementarne.blogspot.com/2018/02/jack-white-nick-hasted-obywatel-jack-o.html

>Jack White<

People don't even know me
but they know how to show me*

Dziś pisanie biografii o wciąż żyjących “gwiazdach” to norma. Publikacje te – często o osobach jedynie rozpoznawalnych, bez miarodajnych osiągnięć – wyskakują jak grzyby po deszczu. Natomiast 43-letni Jack White wiele już osiągnął, a poznać go można po muzyce…

Jeśli oglądaliście ośmioodcinkowy serial...

Trudno zdecydować, w którą stronę powinna zmierzać moja opinia o tej książce. Mam wrażenie, że autor miał podobny problem z ustosunkowaniem się do osoby o której pisał, a przede wszystkim z wydaniem oceny o tymże artyście.... Zamysł biografa pewnie był taki aby nie wydawać sądów, ale umówmy się - chyba nie jest możliwe zachowanie subiektywizmu, wybrany styl pisania zawsze przemyca stosunek autora do bohatera jego książki. Czy Hasted lubi Jacka? Chyba niespecjalnie...
Patrząc na tę pozyscję jako na kompendium wiedzy o Jacku i scenie z której wyrósł - należy się dycha! Patrząc na nią jako na opowieść - dużo mniej. Czyta się ją dosyć ciężko, ilość nazwisk jest przytłaczająca i chyba chwilami zbędna (ostatnio podobne wrażenia miałam przy biografii Grohla). Najdziwniejsze jest jednak to, że po jej lekturze ja, wielka fanka White'a, zaczęłam go jakby mniej lubić. Nie spotkałam się dotąd z takim wrażeniem po przeczytaniu żadnej biografii, a już trochę mam ich za sobą. Pozostaję więc z niezbyt miłym poczuciem i pytaniem: czy Jack rzeczywiście jest impulsywnym, trudnym, niedającym się lubić gwiazdorem, czy to Nick Hasted tak go postrzega? A może to po prostu nie jest książka dla fanów Jacka White'a?

Trudno zdecydować, w którą stronę powinna zmierzać moja opinia o tej książce. Mam wrażenie, że autor miał podobny problem z ustosunkowaniem się do osoby o której pisał, a przede wszystkim z wydaniem oceny o tymże artyście.... Zamysł biografa pewnie był taki aby nie wydawać sądów, ale umówmy się - chyba nie jest możliwe zachowanie subiektywizmu, wybrany styl pisania zawsze...

Encyklopedia Jacka White'a. Dosłownie. Mnogość nazwisk i nazw kapel mogą przyprawić o ból głowy, ale mimo tego czyta się tę pozycję bardzo dobrze. Jedyne co mogę zarzucić to: 1. Autor mógł by czasami odpuścić sobie subiektywną ocenę postaci Jacka i jego dokonań. 2. Mam wrażenie ze Autor do 4/5 książki skupia się niezwykle mocno na "starociach" typu The White Stripes i reszta pierwszych działań Jacka, aby następnie przez pozostałą 1/5 książki przebiec przez resztę kapel i solowej kariery. Prawdopodobnie wynika to z punktu 1., gdyż Autor wyraźnie ocenia dokonania Bohatera na przestrzeni lat i da się odczuć niechęć do jego najnowszych pomysłów. Książkę i tak polecam ze względu na zawartą w niej ilość faktów i bardzo ciekawych informacji.

Encyklopedia Jacka White'a. Dosłownie. Mnogość nazwisk i nazw kapel mogą przyprawić o ból głowy, ale mimo tego czyta się tę pozycję bardzo dobrze. Jedyne co mogę zarzucić to: 1. Autor mógł by czasami odpuścić sobie subiektywną ocenę postaci Jacka i jego dokonań. 2. Mam wrażenie ze Autor do 4/5 książki skupia się niezwykle mocno na "starociach" typu The White Stripes i...

To bardziej książka o muzyce i scenie w Detroit, niż o samym Jacku White. Jeśli spodziewacie się tanich sensacji, to nie sięgajcie po tę książkę. Poza tym - świetnie, fachowo napisana, z ogromną ilością cytatów i odnośników do kultury.

To bardziej książka o muzyce i scenie w Detroit, niż o samym Jacku White. Jeśli spodziewacie się tanich sensacji, to nie sięgajcie po tę książkę. Poza tym - świetnie, fachowo napisana, z ogromną ilością cytatów i odnośników do kultury.