„Ameryka” jest chronologicznym początkiem trylogii samotności, na którą składa się „Proces” i „Zamek”. Powieść nie została przez autora dokończona ani zatytułowana.

Bohaterem jest młody chłopiec, Karl Rossmann, który za romans ze służącą zostaje wysłany przez rodziców za karę do Ameryki. Spotyka tam dobrze sytuowanego wuja, który decyduje się nim zaopiekować, zająć się jego wykształceniem i wprowadzić w odpowiednie towarzystwo. Jednak jako emigrantowi z czeskiej Pragi ciężko mu się tam odnaleźć.

Tak samo szybko jak zyskał, Karl stracił opiekę wuja i został wysłany na kolejną tułaczkę. Po drodze poznał dwóch kompanów podroży – Robinsona i Delamarche'a. To typki spod ciemnej gwiazdy, którzy na każdym kroku wykorzystywali Karla – korzystali z jego skromnych zaskórniaków, zjedli jego posiłek kiedy spał i mało go nie zgładzili, gdy zwrócił im na to uwagę. Uratowała go Starsza Kucharka z hotelu Occidental, w którym jadł posiłek, a która widząc, że dobry chłopak obraca się w takim towarzystwie załatwiła mu pracę windziarza. Po jakimś czasie stracił pracę przez „kumpli” z podroży. Potem znowu został przez nich uratowany, gdy uciekał przed policją. I utknął u nich, bo dług wdzięczności i brak jakichkolwiek perspektyw nie pozwolił mu iść własną drogą.

Iście emocjonalna kolejka górska – jak ktoś wyciąga do Karla rękę to po chwili dzieje się coś co sprawia, że wszystko obraca się na jego niekorzyść. Autor porusza wiele egzystencjalnych kwestii, zmuszając do refleksji nad własnym życiem. Pokazuje jak dobry człowiek mając przed sobą przeciwności losu, przeciwko któremu wszystko się sprzysięgło, może skończyć w sposób jakiego nigdy sam by nie wybrał. Pozornie może sam decydować o sobie, ale tak naprawdę nie panuje nad swoim życiem, nie ma wpływu na to co go spotyka, a gdzie się nie obróci i tak zawsze trafia na ścianę. Kafka sprawia, że solidaryzujemy się z Karlem, kibicujemy mu i chcemy żeby mu się udało. Niesprawiedliwość jaka go spotyka budzi sprzeciw.

Książka jest uznawana za najbardziej optymistyczną z tych, które napisał. W przypadku Kafki pojęcie „optymistyczne” ma zupełnie inny wymiar. Nagromadzenie absurdalnych sytuacji, w jakich zostaje postawiony bohater, jest wręcz absurdalne, zwłaszcza w zestawieniu z niewinnością i naiwnością Karla.

„Ameryka” jest chronologicznym początkiem trylogii samotności, na którą składa się „Proces” i „Zamek”. Powieść nie została przez autora dokończona ani zatytułowana.

Bohaterem jest młody chłopiec, Karl Rossmann, który za romans ze służącą zostaje wysłany przez rodziców za karę do Ameryki. Spotyka tam dobrze sytuowanego wuja, który decyduje się nim zaopiekować, zająć się...