Powieść „Głowa Minotaura” posłużyła autorowi za pomost do przeniesienia akcji z niemieckiego Breslau do polskiego Lwowa. Przy okazji tego zabiegu Krajewski podmienił głównego bohatera z Eberharda Mocka na Edwarda Popielskiego. Na spotkaniu autorskim usłyszałem od pisarza, ze zrobił to, gdyż był już zmęczony scenerią i policjantem z Breslau.
Nowy bohater, jak przyznał sam Marek Krajewski, jest dość wierną kopią Mocka. Podobna fizjonomia, nieuregulowane życie rodzinne, słabość do alkoholu i obżarstwa. Oboje mają manierę katowania czytelników nadużywanymi łacińskimi maksymami, czy pretensjonalnymi filologicznymi wywodami, które najczęściej nie mają związku ani fabułą i miejscem akcji.
Autor chciał przykazać popularność i sympatie nowemu bohaterowi po przez zawiązanie zażyłej przyjaźni między Popielskim i Mockiem. Zapominając, że akcja toczy się w 1937r., w czasie narastającego antagonizmu Polsko-Niemieckiego. Eberhard Mock jest oficerem podlegającym Abwehrze (niemiecki wywiad wojskowy), który zostaje wysłany przez swoich hitlerowskich mocodawców na zagraniczną misję. Z kolei zaś Edward Popielski jest oficerem Polskiej Policji Państwowej, podpory autorytarnego przedwojennego rządu. Tych dwóch ludzi dzieli wszystko.
Po mimo to, całość tworzy przyjemny klimat, bohaterowie są wyraziści i intrygujący. Mnie osobiście bardziej wciągnęły meandry życia prywatnego Edwarda Popielskiego niż prowadzone, gdzieś tam w dalszym tle śledztwo.

Powieść „Głowa Minotaura” posłużyła autorowi za pomost do przeniesienia akcji z niemieckiego Breslau do polskiego Lwowa. Przy okazji tego zabiegu Krajewski podmienił głównego bohatera z Eberharda Mocka na Edwarda Popielskiego. Na spotkaniu autorskim usłyszałem od pisarza, ze zrobił to, gdyż był już zmęczony scenerią i policjantem z Breslau.
Nowy bohater, jak przyznał sam...