Traumatyczne dzieciństwo, morderstwo, udział w masakrze - wszystkie te przeżycia pozostawiają po sobie ślad, który także po latach potrafi odcisnąć piętno na teoretycznie uporządkowanym już życiu. Każde z nich może powrócić by zmienić nasze postrzeganie rzeczywistości, wydobyć z nas zachowania, o które sami siebie nie podejrzewaliśmy. Właśnie z takimi konsekwencjami przeżytej przed wielu laty tragedii zmaga się Quincy oraz inne kobiety, które nagle pojawiają się w jej świecie niby duchy przeszłych, wydartych z mroku dni.

Bohaterce wydaje się, że żyje już tylko teraźniejszością. Opiekuńczy narzeczony, spokojna praca nad blogiem kulinarnym, znalezienie spokojnej przystani w mieszkaniu nota bene kupionym za pieniądze wydobyte sądownie z kieszeni zbyt natarczywych pismaków - wszystko to stanowi o pozornym spokoju, jakim bohaterka otoczyła się dziesięć lat po tragedii. Ów pozorny spokój zakłóca przybycie jednej z Ocalałych.

Jest ich trzy. Trzy kobiety, które lata temu jako jedyne przetrwały tragedię. Nienawidzące nadanej im nazwy ale jej świadome. Postrzegane przez prasę i jej czytelników jedynie w taki sposób, bez prawa do prywatności. A przede wszystkim, choć świadome istnienia pozostałych dwóch, to jednak od siebie stroniące. Zgrzyt w równowadze, pojawienie się tej innej Ocalałej prowadzi do splotu wydarzeń, które odnowią wspomnienia, wydobędą uczucia i emocje dotąd skrzętnie skrywane, pokażą czym jest gniew, agresja, każą zmierzyć się z prawie niemożliwymi do uwierzenia czynami swoimi i osób najbliższych. Wszystko zaś prowadzi do finału, może nie zaskakującego, ale też z pewnością nie drażniącego przewidywalnością.

Wydawać się może, że mamy do czynienia z powieścią niezwykle ciekawą a nagromadzenie psychologicznych obserwacji i gwałtownych zmian nastroju dadzą nam thriller, który pochłonie naszą uwagę bez reszty. Moim zdaniem tak jednak nie jest. Pierwsze 180 stron to strony ciszy, która przerywana zostaje lekkimi wstrząsami, które nie są w stanie zaburzyć poczucia, że trzyma się w dłoni obyczajową powieść o niezwykle nudnej bohaterce, uparcie wypierającej wspomnienia tragedii, w której, co czytelnik podejrzewa od początku, musiała wziąć taki czy inny czynny udział. Gdzieniegdzie przepis kulinarny, na kilku stronach urocze życie szczęśliwej pary i peany nad cudowną cierpliwością narzeczonego. Aż boli ta słodycz. Kolejne strony to nieco zmian, sporo dyskusji, zachowania, które wydają się mimo odkrywanych tajemnic kompletnie bezzasadne albo zwyczajnie niezgodne z logiką. Policjanci źli i dobrzy, wszyscy nie zauważający spraw i dowodów tak oczywistych, że ma się ochotę na nich krzyczeć. Zachowanie matki, które autorka tłumaczy troską, nie mające jednak z troska nic wspólnego. Sporo przegadania, które nie znajduje odzwierciedlenia w opisywanych następnie wydarzeniach. I jeszcze jeden problem, który drażnił mnie do żywego - mnóstwo zapożyczeń czy też parafraz wątków podejmowanych przez innych twórców gatunków. Kiedy po kilku takich skojarzeniach spadła mi na końcu na głowę bohaterka Stiega Larssona, mogłam już tylko pomysleć: no na miłość boską... Ale cóż, ja sporo czytam, trudno zadowolić thrillerem mój czytelniczy umysł jako, że często będę miała wrażenie (słuszne), że wykorzystany w nim pomysł już był, że taka postać, takie wydarzenie...że zwyczajnie to wszystko już było.

Ładnie prowadzony jest ten thriller ale zbyt spokojnie, to nie jest powieść obyczajowa a tak wpływała na moje odczuwanie. Ładnie składa się jej język ale znów, według mnie opis czy wspomnienie tragedii nie jest miejscem na poetyckie opisy drobinek kurzu czy wyjętych z romansów łopotań serca. Przeczytać można, nie zmęczymy się, nie zestresujemy. Przejdziemy przez opowieść gładko, bez szarpania i skrajnych emocji. A szkoda.

Opinia znajduje się także na pani-ka-czyta.blogspot.com Zapraszam

Traumatyczne dzieciństwo, morderstwo, udział w masakrze - wszystkie te przeżycia pozostawiają po sobie ślad, który także po latach potrafi odcisnąć piętno na teoretycznie uporządkowanym już życiu. Każde z nich może powrócić by zmienić nasze postrzeganie rzeczywistości, wydobyć z nas zachowania, o które sami siebie nie podejrzewaliśmy. Właśnie z takimi konsekwencjami...