Nie mogę powiedzieć, że ta książka jest zła, nieciekawa i nie warto jej czytać. Nie, broń Boże, nie czytałabym przecież na polskim czegoś, co posiada powyższe cechy, w celu uprzyjemnienia sobie boleśnie nudnych czterdziestu pięciu minut bezlitosnego bicia, smagania po nagim sercu i wkłuwania się do żywego poczucia i wrażliwości na piękno (dlatego do tej pory nie przeczytałam tych kilku opowiadań Borowskiego) poezją Miłosza. Czasami nie mogłam oderwać się od lektury, w zasadzie zazwyczaj, nie czasami. Skąd więc tak niska ocena? Bo za nic w
świecie nie umiałabym streścić akcji, wyjaśnić powiązań między bohaterami i sensu niektórych zdarzeń. Nie wiem tylko, czy jest to wina książki, czy może sposobu, w jaki pokonywałam lekturę - robiłam to bardzo nieregularnie. Nie wiem. Z Carrollem na pewno zechcę mieć jeszcze do czynienia, ale jeszcze nie teraz, kiedy nie umiem odpowiedzieć na pytanie o sens tego niezwykłego tytułu.

Nie mogę powiedzieć, że ta książka jest zła, nieciekawa i nie warto jej czytać. Nie, broń Boże, nie czytałabym przecież na polskim czegoś, co posiada powyższe cechy, w celu uprzyjemnienia sobie boleśnie nudnych czterdziestu pięciu minut bezlitosnego bicia, smagania po nagim sercu i wkłuwania się do żywego poczucia i wrażliwości na piękno (dlatego do tej pory nie...