Dwa dziełka niemające ze sobą za wiele wspólnego - może tylko pewną swojską lekkość tonu i zabawę konwencją, czy to opowieści o herosie, czy też edycji "dawnej" poezji. "Rudy Dżil" to przyjemna opowieść heroikomiczna, która przypomniała mi opowiadania z "Księgi smoków" Edith Nesbit, doprawiona szczyptą Tolkienowskiej erudycji. Prawdziwym i niespodziewanym skarbem okazały się jednak wiersze, bardzo zróżnicowane w tonie - od radosnego nonsensu Toma Bombadila (choć i tu zdarzają się zaskakujące mroczne nuty) poprzez baśniowe, skrzące się od klejnotów obrazy z "Wędrówki", "Księżniczki Ya" i "Jak Człek z Księżyca zszedł za wcześnie", aż po melancholię "Skarbu", "Morskiego dzwonu" ("Frodo's Dreme") i "Ostatniego statku".

Dwa dziełka niemające ze sobą za wiele wspólnego - może tylko pewną swojską lekkość tonu i zabawę konwencją, czy to opowieści o herosie, czy też edycji "dawnej" poezji. "Rudy Dżil" to przyjemna opowieść heroikomiczna, która przypomniała mi opowiadania z "Księgi smoków" Edith Nesbit, doprawiona szczyptą Tolkienowskiej erudycji. Prawdziwym i niespodziewanym skarbem okazały...

Ponownie druga twarz mistrza Tolkiena, ta bardziej swobodna, niewinna, z przymrużeniem oka literackiego. Te dwie odrębne historie z pogranicza fantazji i rzeczywistości wywołują szeroki uśmiech u czytających. Nie ma tu powagi i potęgi znanej z trylogii Pierścienia czy Silmarilionu, ale to nie przeszkadza.
Gospodarz Giles z Ham przedstawia swojskich bohaterów i swojskie przygody celowo w atmosferze absurdu i żartów. Są tu oczywiście też dumni rycerze i król nie będący jednak wychwalani, a wręcz ośmieszani. Bo tu bohaterem no.1 jest wieśniak, któremu nie w głowie ratowanie świata czy dworskie zaszczyty. Giles jakoś dziwnie blisko kojarzy się z Bilbem. Mnie jednak najbardziej rozbawił pies Garm, który domagał się "przywilejów dla psów".
Przygody Toma Bombadila znanego z Drużyny Pierścieni to z kolei wesołe i lekkie rymowane historyjki z życia tego tajemniczego jegomościa.
Wśród tych 15-tu wierszy przeplatają się wzajemnie historie wesołe, śmieszne z nostalgicznymi a nawet mrocznych. Najbardziej rozbawił mnie wiersz o kamiennym trollu obgryzającym gnat wuja Tima. Natomiast najbardziej dojrzały i smutny jest "Ostatni statek"

Ponownie druga twarz mistrza Tolkiena, ta bardziej swobodna, niewinna, z przymrużeniem oka literackiego. Te dwie odrębne historie z pogranicza fantazji i rzeczywistości wywołują szeroki uśmiech u czytających. Nie ma tu powagi i potęgi znanej z trylogii Pierścienia czy Silmarilionu, ale to nie przeszkadza.
Gospodarz Giles z Ham przedstawia swojskich bohaterów i swojskie...

Książka ta dzieli się na dwie całkowicie odrębne części. Osobiście bardziej do gustu przypadła mi pierwsza z nich, „Gospodarz Giles z Ham”. Jest to krótka opowieść o tytułowym gospodarzu, który przypadkowo wplątuje się w serię niezwykłych wydarzeń. Całość jest napisana w bardzo lekkim stylu, zupełnie odmiennym od tego, z czym kojarzymy Tolkiena – gdybym nie znał autora tej historii, śmiało stawiałbym na Terry’ego Pratchetta. Jak widać, autor „Władcy Pierścieni” również był obdarzony bardzo inteligentnym poczuciem humoru, czemu dał wyraz w tej książce.

Na drugą część, „Przygody Toma Bombadila”, składa się kilkanaście wierszy, rzekomo pochodzących ze znanego czytelnikom tego pisarza Shire. Niektóre z nich bardzo mi się spodobały, a moimi ulubionymi zostały „Jak Człek z Księżyca za późno poszedł spać”, „Kamienny Troll” oraz „Perry Winkle”. Pozostałe słabiej wpasowują się w mój gust, ale nie można odmówić autorowi niesamowitej umiejętności zabawy rytmiką. Wiersze czyta się bardzo dobrze (ogromne brawa należą się tu również pani Aleksandrze Jagiełowicz za tłumaczenie).

Książka, mimo niewielkiej objętości, pozostawia po sobie bardzo dobre wrażenie i udowadnia, że Tolkien potrafi świetnie odnaleźć się również na nietypowym dla swojej twórczości gruncie.

Recenzja ukazała się również na blogu: https://webnacki.wordpress.com/2015/10/10/j-r-r-tolkien-gospodarz-giles-z-ham-przygody-toma-bombadila/

Książka ta dzieli się na dwie całkowicie odrębne części. Osobiście bardziej do gustu przypadła mi pierwsza z nich, „Gospodarz Giles z Ham”. Jest to krótka opowieść o tytułowym gospodarzu, który przypadkowo wplątuje się w serię niezwykłych wydarzeń. Całość jest napisana w bardzo lekkim stylu, zupełnie odmiennym od tego, z czym kojarzymy Tolkiena – gdybym nie znał autora tej...

Opowiadanie o gospodarzu Gilesie średnio przypadło mi do gustu. Za to część zawierająca wiersze była bardzo interesująca, najbardziej podobały mi się Wędrówka, Narzeczona cienia i Morski dzwon. Ostatni statek wprawił mnie w smutny nastrój, ale przecież nie wszystkie łzy są złe ;)

Opowiadanie o gospodarzu Gilesie średnio przypadło mi do gustu. Za to część zawierająca wiersze była bardzo interesująca, najbardziej podobały mi się Wędrówka, Narzeczona cienia i Morski dzwon. Ostatni statek wprawił mnie w smutny nastrój, ale przecież nie wszystkie łzy są złe ;)

Podobała mi się opowieść o gospodarzu Hamie. Fajnie się ją czyta. Mniej mi się podobały przygody Toma Bombadila pisane wierszem.

Podobała mi się opowieść o gospodarzu Hamie. Fajnie się ją czyta. Mniej mi się podobały przygody Toma Bombadila pisane wierszem.

Nie jestem fanem, przeczytałem głównie ze względu na autora ;)

Nie jestem fanem, przeczytałem głównie ze względu na autora ;)

Fajna książka :)

Fajna książka :)

Ciekawa historyjka.

Ciekawa historyjka.

przezabawna!!!
polecam dla kogoś kto twierdzi, że jest już "zmęczony" Tolkienem (chociaż nie wiem jak to w ogóle może być możliwe?:),przeurocze małe dziełko, czyta się jednym tchem

przezabawna!!!
polecam dla kogoś kto twierdzi, że jest już "zmęczony" Tolkienem (chociaż nie wiem jak to w ogóle może być możliwe?:),przeurocze małe dziełko, czyta się jednym tchem

Polecam

Polecam