Przestaje mnie już dziwić ilość gwiazdek przy książkach płaskich i całkowicie przeciętnych. Myślę, że to nie wymaga komentarza.
Doczytałam do końca choć przyznam, że były fragmenty gdzie ziewałam przeraźliwie (szczególnie w drugiej połowie). Napisana gładko ale gdyby autor trochę lepiej nauczył się operować słowem, wyszło by krócej, lepiej i ciekawej. Za dużo nic niewnoszących słów, za dużo banału. Czasami miałam wrażenie, że pan Hill po kilku głębszych złapał fazę i po prostu trzeba pozwolić mu się wygadać. Pod koniec był taki moment, gdzie zrobiło się trochę jak u L M Montgomery i szczerze przyznam, że aż sprawdziłam, czy nie otworzyłam na czytniku lektury mojego dziecka.
Niektóre wyjaśnienia czy wydarzenia trzymały się reszty na bardzo cienkiej nitce (naciąganej na dodatek). Sorry ale skoro opieramy powieść na nisse to może jakoś go umocujmy porządnie w historii? Bo miałam wrażenie, że jest na doczepkę. (Wyszło naiwnie.) Z resztą psychologia postaci też pozostawia sporo do życzenia. Rozwlekanie do niemożliwości w przeszłość i w szerz opisów szóstoplanowych bohaterów na prawdę nie stanowi o ich głębi.
Generalnie lubię historie rodzinne, trupy w szafach i te sprawy ale tu dużo rzeczy było z tzw dupy: płytko, powierzchownie, niewiarygodnie. Końcówka mnie zawiodła i odjęłam gwiazdkę.
Ta książka nie jest niczym więcej jak letnim, wakacyjnym czytadłem. Nie mam w sumie poczucia zmarnowanego czasu, podobnie jak podczas oglądania „Gotowych na wszystko”. Czasem trzeba się odprężyć i przysnąć nie tracąc nic z fabuły.

Przestaje mnie już dziwić ilość gwiazdek przy książkach płaskich i całkowicie przeciętnych. Myślę, że to nie wymaga komentarza.
Doczytałam do końca choć przyznam, że były fragmenty gdzie ziewałam przeraźliwie (szczególnie w drugiej połowie). Napisana gładko ale gdyby autor trochę lepiej nauczył się operować słowem, wyszło by krócej, lepiej i ciekawej. Za dużo nic...