Jak wynika z opisu na okładce ,,Eremita" Thomasa Rydahla to najlepszy skandynawski kryminał z 2015 roku. Trudno jednak w tej książce szukać klimatu detektywistycznych powieści z północy Europy. Zaskakująco akcja powieści dzieje się na gorejących w słońcu hiszpańskich wyspach kanaryjskich. Główny bohater Erhard Jorgensen, to duński outsider, który zaszył się na tych rajskich wyspach w poszukiwaniu samotności i zapomnienia o swoim dawnym życiu. Egzystencja Jorgensena - taksówkarza i stroiciela fortepianów mogłoby sobie upływać monotonnie i bez emocji, gdyby nie zaczął wtykać nosa w sprawy, które w zasadzie nie powinny go obchodzić. Zaintrygowało go znalezienie zwłok martwego noworodka w samochodzie na plaży. Policja zadziwiająco szybko chce zamknąć dochodzenie. To nie daje spokoju duńskiemu taksówkarzowi, który zaczyna własne śledztwo i wplątuje się w coraz gorsze bagno tragicznych wypadków.
Opis fabuły, który streściłem brzmi o wiele lepiej niż jest faktycznie. Akcja rozwija się bardzo powoli. Autor częstuje czytelnika mnóstwem drobiazgowych opisów, zaplątaniem wątków, niezbyt zrozumiałych decyzji, które podejmuje staruszek - Jorgensen. Jednak w miarę zbliżania się do finału pewne rzeczy zaczynają się wyjaśniać, a skomplikowana narracja nareszcie zaczyna nabierać sensu i tempa. Drażni jedynie ,,superbohaterstwo" Erharda Jorgensena, który (bez spoilerowania) zawsze wychodzi cało z najtrudniejszych opresji i beznadziejnych sytuacji. Pytanie: tylko dlaczego on to robi? Dlaczego pcha nos w nie swoje sprawy? Może dlatego, że jak sam przyznaje na końcu: ,, Jestem po prostu starym człowiekiem, który nie ma nic innego do roboty".

Jak wynika z opisu na okładce ,,Eremita" Thomasa Rydahla to najlepszy skandynawski kryminał z 2015 roku. Trudno jednak w tej książce szukać klimatu detektywistycznych powieści z północy Europy. Zaskakująco akcja powieści dzieje się na gorejących w słońcu hiszpańskich wyspach kanaryjskich. Główny bohater Erhard Jorgensen, to duński outsider, który zaszył się na tych...

Oceniam na 6.

Oceniam na 6.

Ciężko było mi się wciągnąć w tą książkę, dopiero gdzieś przy 100 stronie dałam rade wejść w całą fabułę 🥱
Ogólnie pomysł na temat jest fajny, lecz momentami sceny się dłużyły i wyczekiwałam końca. Zakończenie miało efekt zaskoczenia. Natomiast część scen były wyolbrzymione.
Książka raczej należy do tych z lekką fabułą. Niektóre Działania głównego bohatera były jak dla mnie niezrozumiałe.
Kryminał oceniam jako przeciętny.

Ciężko było mi się wciągnąć w tą książkę, dopiero gdzieś przy 100 stronie dałam rade wejść w całą fabułę 🥱
Ogólnie pomysł na temat jest fajny, lecz momentami sceny się dłużyły i wyczekiwałam końca. Zakończenie miało efekt zaskoczenia. Natomiast część scen były wyolbrzymione.
Książka raczej należy do tych z lekką fabułą. Niektóre Działania głównego bohatera były jak dla mnie...

Wciągająca zagadka. Dość zaskakujący detektyw. Czytało się nieźle.

Wciągająca zagadka. Dość zaskakujący detektyw. Czytało się nieźle.

Przecztytane już jakiś czas temu, zapadła mi w pamięć przede wszystkim egzotyczna lokalizacja skandynawskiego do szpiku kości kryminału. Rozwiązanie zagadki było nieoczywiste, ale trochę naciągane. Ogólnie oceniam jako przyjemne, niewymagające czytadło.

Przecztytane już jakiś czas temu, zapadła mi w pamięć przede wszystkim egzotyczna lokalizacja skandynawskiego do szpiku kości kryminału. Rozwiązanie zagadki było nieoczywiste, ale trochę naciągane. Ogólnie oceniam jako przyjemne, niewymagające czytadło.

Kusiła mnie nastrojowa okładka. Tytuł nieco mniej banalny od zabójstwa itd.Ale to najbardziej interesujące cechy książki. Może i oryginalna ta fabuła, ale tempo ślimacze.

Kusiła mnie nastrojowa okładka. Tytuł nieco mniej banalny od zabójstwa itd.Ale to najbardziej interesujące cechy książki. Może i oryginalna ta fabuła, ale tempo ślimacze.

TRAGEDIA! A miało być tak cudownie... Wspaniały, niesamowity bohater... Akcja niczym w "Rambo".. I co? Dramat gorszy niż "Moda na sukces" Brrr Bohater tragiczny, jakiś nienormalny, trudny do zaakceptowania... Akcja też tragiczna. No i już w połowie książki wiadomo wszystko - kto, co i dlaczego! Czytanie to koszmar!

TRAGEDIA! A miało być tak cudownie... Wspaniały, niesamowity bohater... Akcja niczym w "Rambo".. I co? Dramat gorszy niż "Moda na sukces" Brrr Bohater tragiczny, jakiś nienormalny, trudny do zaakceptowania... Akcja też tragiczna. No i już w połowie książki wiadomo wszystko - kto, co i dlaczego! Czytanie to koszmar!

Okładka
samotność człowieka

skąd
biblioteka

fabuła
Duńczyk na Kanarach

Moja opinia
To,coś bardzo przeciętnego.Ta cała opowieść,książka w niczym nie.
Przypomina,dobrych nordyckich kryminałów.
A jA nastawiłem się,na nie wiadomo na co.
Cóż,opisy wyspy ,ludzi.
Obyczajów mi się podobał.
Reszta,wcale wątek kryminalny.
\Był,tak nieciekawy i bez polotu.
Że,czytanie tej książki nie było dla mnie radością.
Wręcz bólem i udręką.

Okładka
samotność człowieka

skąd
biblioteka

fabuła
Duńczyk na Kanarach

Moja opinia
To,coś bardzo przeciętnego.Ta cała opowieść,książka w niczym nie.
Przypomina,dobrych nordyckich kryminałów.
A jA nastawiłem się,na nie wiadomo na co.
Cóż,opisy wyspy ,ludzi.
Obyczajów mi się podobał.
Reszta,wcale wątek kryminalny.
\Był,tak nieciekawy i bez polotu.
Że,czytanie tej...

Zmęczyłam tę książkę i to ledwo! Nie polubiłam głównego bohatera, co więcej większość jego działań była dla mnie nielogiczna. Fabuła mnie totalnie nie porwała. Nie znajduje nic w tej książce co bym oceniła pozytywnie i przeczytałam ją tylko przez samozaparcie. Do końca liczyłam, że wydarzy się coś, co mnie zaciekawi.

Zmęczyłam tę książkę i to ledwo! Nie polubiłam głównego bohatera, co więcej większość jego działań była dla mnie nielogiczna. Fabuła mnie totalnie nie porwała. Nie znajduje nic w tej książce co bym oceniła pozytywnie i przeczytałam ją tylko przez samozaparcie. Do końca liczyłam, że wydarzy się coś, co mnie zaciekawi.

„Eremita” to książka, której siła tkwi w niebanalnej kreacji głównego bohatera. Erhardowi towarzyszymy cały czas, ale nie zawsze łatwo jest zrozumieć jego postępowanie i motywację, a i z zaufaniem takiej osobie można mieć problemy. Ten niepokój wobec jego poczynań utrzymuje czytelnika w napięciu, co jest o tyle istotne, że kryminalna zagadka już takiej siły w moim odczuciu nie ma. Mimo to z ciekawością przewraca się kolejne strony, by sprawdzić, gdzie tym razem swoje kroki skieruje stroiciel fortepianów i taksówkarz w jednym, kogo spotka na swojej drodze (a na wyspie i poza nią nie brakuje interesujących postaci) i jak wybrnie z sytuacji, w których trudno o proste rozwiązania. Thomas Rydahl może nie zaspokoił mojego apetytu na szokujący zakończeniem kryminał, ale jakoś mocno nad tym nie ubolewam, bo przyglądanie się takiemu bohaterowi jak Erhard było doświadczeniem zdecydowanie niecodziennym i myślę, że na dłużej zostającym w pamięci.

Pełna opinia na k-czyta.pl: http://www.k-czyta.pl/2017/11/thomas-rydahl-eremita.html

„Eremita” to książka, której siła tkwi w niebanalnej kreacji głównego bohatera. Erhardowi towarzyszymy cały czas, ale nie zawsze łatwo jest zrozumieć jego postępowanie i motywację, a i z zaufaniem takiej osobie można mieć problemy. Ten niepokój wobec jego poczynań utrzymuje czytelnika w napięciu, co jest o tyle istotne, że kryminalna zagadka już takiej siły w moim odczuciu...