Pamiętam, moje pierwsze spotkanie z tą powieścią w wieku, około 18 lat i wrażenie jakie na mnie wywarła. Po przeczytaniu jej ponownie moje odczucia, są jeszcze bardziej spotęgowane, do niektórych dzieł dorasta się z wiekiem, inaczej się je interpretuję, od nowa poznaję. Powieść niezwykle klimatyczna, w powietrzu już czuć gęstą mgłę nadciągającą nad Europę. Paryż jeszcze się bawi, tętni nocne życie, w lokalach unoszą się opary alkoholu i papierosowego dymu. To nieznośne oczekiwanie. Coś się wydarzy! Niepewność dnia następnego. Pozostaję, może tylko, ucieczka w jakiś stan marazmu, czy hedonizmu. Takim klimatem, oddycha Paryż. Przed burzą, nie uda się już uciec, wie o tym Ravic i nawet nie próbuję uciekać. Paryż to jego końcowa przystań. Jako uchodźca z Niemiec, nielegalnie dorabia jako chirurg a wolne chwilę, są ucieczką w świat paryskich lokali. W tym gwarze i chaosie, jest wiele tłoczących się myśli, nurtuję go ten nieokiełznany świat, pełen brudu i zła. Zazwyczaj dzieli się tym ze swoim rosyjskim przyjacielem Morozowem, który trafnie zauważa: " My mamy Freuda i kompleks niższości. To nie był dobry wiek,ale nasz." Życie Ravica to także wile godzin rozmów z Joanną, zazwyczaj przy ich ulubionym trunku calvadosie. Czy w tak niepewnych czasach stać ich na prawdziwe i żarliwe uczucie? Czy raczej miłość ta, będzie ulotna i niepewna jak czasy, w których przyszło im żyć? Czy w takim walącym się świecie, jest miejsce dla dwójki zagubionych ludzi, pragnących być razem? Polecam gorąco!

Pamiętam, moje pierwsze spotkanie z tą powieścią w wieku, około 18 lat i wrażenie jakie na mnie wywarła. Po przeczytaniu jej ponownie moje odczucia, są jeszcze bardziej spotęgowane, do niektórych dzieł dorasta się z wiekiem, inaczej się je interpretuję, od nowa poznaję. Powieść niezwykle klimatyczna, w powietrzu już czuć gęstą mgłę nadciągającą nad Europę. Paryż jeszcze się...