Co za radość obcowania ze słowem. Co za radość spotkania kogoś, kto tak patrzył na świat. Co za radość, spotkania kogoś, kto tak potrafił to nazwać i opisać. Miałem egzemplarz z płytką i słuchałem ją podczas podróży. Do dziś słyszę te wiersze. Nie miałem świadomości, że Barańczak tak cudownie i przemyślanie bawił się słowem.

Co za radość obcowania ze słowem. Co za radość spotkania kogoś, kto tak patrzył na świat. Co za radość, spotkania kogoś, kto tak potrafił to nazwać i opisać. Miałem egzemplarz z płytką i słuchałem ją podczas podróży. Do dziś słyszę te wiersze. Nie miałem świadomości, że Barańczak tak cudownie i przemyślanie bawił się słowem.

Nieodżałowany Barańczak był dla mnie, młokosa, objawieniem, gdy mówił o PRL. I to nie tylko o dławieniu wolności, ale i o zgodzie społecznej na to... Z równie chirurgiczną precyzją opisywał czas wolności oraz swe zderzenie z amerykańskością. Wielki poeta

Nieodżałowany Barańczak był dla mnie, młokosa, objawieniem, gdy mówił o PRL. I to nie tylko o dławieniu wolności, ale i o zgodzie społecznej na to... Z równie chirurgiczną precyzją opisywał czas wolności oraz swe zderzenie z amerykańskością. Wielki poeta

Spróbuje coś wybąkać.

Nie wiem czy da się w jakikolwiek, nawet ogólnikowy sposób streścić cały zbiór wierszy zebranych, ale po krótce postaram się odnieść do według mnie najistotniejszego ciągu wierszy do "N.N", które wydają mi się wyjątkowo aktualne w naszej dzisiejszej trudnej sytuacji politycznej.

N.N to wytwór społeczeństwa PRL-u, ubezwłasnowolniony, pozbawiony tożsamości podmiot, który pośród absurdalnej rzeczywistości nie jest w stanie odnaleźć własnego "ja". Bez planów na przyszłość, marzeń ani nawet nadziei. Tłucze się pośród chorobliwie małego pokoiku szukając czegoś co jest w stanie przywrócić go do życia. Trwający w nieustannym kłamstwie próbuje coś z tym zrobić, nie jest łatwo. Toczy walkę z samym sobą, nie wie czy podnieść pięść czy machnąć ręką. Słowa tracą dla niego na znaczeniu, łatwa bierność-wierność. Wszystko się zlewa w całość, wszystko mu jedno.

N.N jest tą momentami niepoznawalną częścią nas samych, dającą o sobie znać w każdym momencie naszej bezprecedensowej bierności. Bo tak łatwiej, bo nie ma o co walczyć już i nawet nie wiadomo czy jest sens.

"Ojcze nasz, któryś jest niemy,
który nie odpowiesz na żadne wołanie,
a tylko rykiem syren co rano dajesz znać, że świat
ciągle jeszcze istnieje,
przemów:
ta dziewczyna jadąca tramwajem do pracy
w tandetnym płaszczu z trzema
pierścionkami
na palcach, z resztą snu w zapuchniętych oczach, musi usłyszeć Twój głos,
musi usłyszeć Twój głos, by się zbudzić
w ten jeszcze jeden świt."

Spróbuje coś wybąkać.

Nie wiem czy da się w jakikolwiek, nawet ogólnikowy sposób streścić cały zbiór wierszy zebranych, ale po krótce postaram się odnieść do według mnie najistotniejszego ciągu wierszy do "N.N", które wydają mi się wyjątkowo aktualne w naszej dzisiejszej trudnej sytuacji politycznej.

N.N to wytwór społeczeństwa PRL-u, ubezwłasnowolniony, pozbawiony...

"Morze miarowo
szumi, Bo niemiarowo nie umi"
Śmieszne, banalne? Może... A jednak sensowne. Tak jak większość wierszy zebranych w tym tomie. Nawet jeśli z pozoru wydają się grą słów, to mają swoje znaczenie. Są prawdziwe, Czasem wymagają namysłu. Czasem uderzają prostotą przekazu. Stanowią odzwierciedlenie świata przeżyć, doświadczeń Poety, ale też każdego z nas.
Przyznam, że to mój debiut czytelniczy. Nie znałam dotąd twórczości tego Autora. Tym większą przyjemność czerpałam więc z dokonanego wyboru.

"Morze miarowo
szumi, Bo niemiarowo nie umi"
Śmieszne, banalne? Może... A jednak sensowne. Tak jak większość wierszy zebranych w tym tomie. Nawet jeśli z pozoru wydają się grą słów, to mają swoje znaczenie. Są prawdziwe, Czasem wymagają namysłu. Czasem uderzają prostotą przekazu. Stanowią odzwierciedlenie świata przeżyć, doświadczeń Poety, ale też każdego z nas....

Poziom utworów waha się od "dobre" do "maestria". Warto znać przynajmniej te najważniejsze. Zbiór ciężko czytać ciurkiem jak beletrystykę, ale to raczej wina ograniczeń czytelnika, a nie samych dzieł.

Poziom utworów waha się od "dobre" do "maestria". Warto znać przynajmniej te najważniejsze. Zbiór ciężko czytać ciurkiem jak beletrystykę, ale to raczej wina ograniczeń czytelnika, a nie samych dzieł.

Mistrz słowa. Dawno tak nie pławiłam się jak teraz w trakcie lektury.
Potrafi omotać czytelnika wokół palca. Dosłownie.

Mistrz słowa. Dawno tak nie pławiłam się jak teraz w trakcie lektury.
Potrafi omotać czytelnika wokół palca. Dosłownie.

Całokształt twórczości Barańczaka każe (każe! nie "pozwala") sądzić, że to jeden z największych umysłów XX-wiecznej literatury polskiej. W wieku bez-formy z formą potrafił wyczyniać rzeczy niesamowite (w żadnym wypadku nie zaniedbując przy tym treści, nawet znakomitszej). Chirurg słowa. Mistrz.

Całokształt twórczości Barańczaka każe (każe! nie "pozwala") sądzić, że to jeden z największych umysłów XX-wiecznej literatury polskiej. W wieku bez-formy z formą potrafił wyczyniać rzeczy niesamowite (w żadnym wypadku nie zaniedbując przy tym treści, nawet znakomitszej). Chirurg słowa. Mistrz.

Barańczak i jego zabawa słowem zasługują na 10 na 10. I ani połówki mniej.
Wiersze są mądre i zabawne, mocne i po prostu dobre.

Barańczak i jego zabawa słowem zasługują na 10 na 10. I ani połówki mniej.
Wiersze są mądre i zabawne, mocne i po prostu dobre.

Barańczak ma wiele przemyśleń, które wydają mi się trafne i do tego jeszcze jakoś łączą się z moimi własnymi. Jego wiersze są według mnie delikatne, inteligentne i celne. Mi bardzo odpowiadają, choć nie czytuję zbyt dużo poezji.

Barańczak ma wiele przemyśleń, które wydają mi się trafne i do tego jeszcze jakoś łączą się z moimi własnymi. Jego wiersze są według mnie delikatne, inteligentne i celne. Mi bardzo odpowiadają, choć nie czytuję zbyt dużo poezji.

Barańczak jako tłumacz jest porywająco nowatorski, jako poeta jest barokowo lingwistyczny. Poezja znakomitej próby, choć nie ponadczasowa.

Barańczak jako tłumacz jest porywająco nowatorski, jako poeta jest barokowo lingwistyczny. Poezja znakomitej próby, choć nie ponadczasowa.