Jedna rzecz przy­kuła bar­dzo mocno moją uwagę w Achaji Andrzeja Zie­miań­skiego. Był to opis walki, a wła­ści­wie nauki walki.
To ele­ment, który naj­moc­niej przy­kuł moją uwagę, ale są też inne bar­dzo cie­kawe. Może Twoim koni­kiem nie są genialne umie­jęt­no­ści bojowe albo po pro­stu nie cie­kawi Cię to i dla Cie­bie ten frag­ment kiedy Achaja — główna boha­terka książki, uczy się wal­czyć nie będzie tak cie­kawy jak dla mnie.
Mi ten frag­ment spodo­bał się szcze­gól­nie na dość nie­ty­powy spo­sób nauki. Koja­rzę z lite­ra­tury, że nauka walki jest pate­tyczna, wyuczona ład­nych ruchów, przy­naj­mniej z dużej czę­ści ksią­żek, które prze­czy­ta­łem mam takie wspomnienia.
W rze­czy­wi­sto­ści walka jest brudna i to bar­dzo. My ludzie cywi­li­zo­wani nie zda­jemy sobie sprawy nawet jak bar­dzo może być taka walka brudna.
Jak myślisz co liczy się naj­bar­dziej w walce na śmierć i życie? Umie­jęt­no­ści? Tak­tyka? Siła? Według nauk nie­ty­po­wego nauczy­ciela, któ­rego stwo­rzył Andrzej Zie­miań­ski naj­waż­niej­sza jest wiara w wygraną. Jeśli przez chwilę pomy­ślisz, że możesz prze­grać możesz już nigdy wię­cej nie mieć oka­zji ujrzeć świa­tła dnia.
Dobry wojow­nik powi­nien już przed roz­po­czę­ciem walki zapew­nić sobie wygraną. Chcesz dowie­dzieć się jak to moż­liwe? Radzę prze­czy­tać książkę. Andrzej Zie­miań­ski ma w niej wiele do zaofe­ro­wa­nia, dla czy­tel­nika rząd­nego akcji i tajemnicy.
Achaja to jedna z kilku boha­te­rek książki Andrzeja Zie­miań­skiego o tym samym tytule, jed­nak nie jedyna. Jak pew­nie się domy­ślasz przy takim ukła­dzie, gdzie główni boha­te­ro­wie zaczy­nają w innych miej­scach kie­dyś się w końcu spotkają.
W Andrzej Zie­miań­ski pozwala swoim boha­te­rom podró­żo­wać przez całą książkę, by na jej końcu spo­tkali się, przy­naj­mniej ich część. Oczy­wi­ście spo­tka­nie musi być burz­liwe. Pełne akcji, prze­mocy i krwi. Taki to już los boha­te­rów, któ­rych losami rzą­dzą pisarze.
Andrzej Zie­miań­ski wyka­zuje się kunsz­tem lite­rac­kim prze­pla­ta­jąc ze sobą kilka wąt­ków, które krążą i zaha­czają o sie­bie. By w końcu się połą­czyć, a potem może się roz­dzielą? Jesz­cze tego nie wiem, bo prze­czy­ta­łem dopiero I tom Achaji.
Zasta­na­wia­łeś się jak ludzie docho­dzą do kolej­nych odkryć? Jak powstają wyna­lazki? Jak wiel­kiego ludz­kiego geniu­szu było potrzeba, żeby dojść do spraw dla nas oczywistych?
Bo prze­cież Zie­mia jest okrą­gła. Wszy­scy to wie­dzą. Jed­nak kie­dyś wszy­scy wie­dzieli, że Zie­mia jest pła­ska i za gło­sze­nie innych teo­rii można było stra­cić głowę. Dzi­siaj wydaje się, że jeste­śmy bar­dziej tolerancyjni.
Ale pomyśl co by się stało, gdyby dzi­siej­szą wie­dzę pomie­szać z nie­znaną dla nas magią jaki byłby efekt? Z pew­no­ścią zale­żałby on od inten­cji osoby, która by je mieszała.
To jest kolejny z wielu wąt­ków poru­sza­nych przez Andrzeja Zie­miań­skiego w Achaji. Ja przy­to­czy­łem Ci tylko kilka, ale jeśli chcesz poznać losy pięk­nej księż­niczki, kilku oszu­stów i cza­ro­dzieja, któ­rych losy mogą lecz nie muszą się zejść (tak jak pisa­łem prze­czy­ta­łem dopiero I tom), to pole­cam Ci Achaję.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Jedna rzecz przy­kuła bar­dzo mocno moją uwagę w Achaji Andrzeja Zie­miań­skiego. Był to opis walki, a wła­ści­wie nauki walki.

To ele­ment, który naj­moc­niej przy­kuł moją uwagę, ale są też inne bar­dzo cie­kawe. Może Twoim koni­kiem nie są genialne umie­jęt­no­ści bojowe albo po pro­stu nie cie­kawi Cię to i dla Cie­bie ten frag­ment kiedy Achaja — główna boha­terka...