ZACHWYCIŁA MNIE. Urzekła totalnie. Od samego początki. Od dnia w Indiach, przez śmierć, podróż do Anglii i rozpoczęcie nowego życia w Spence. A rozpoczęcie to prawdziwy początek przygód i to totalnie zajebistych. :D:D:D:D Zaczyna się od wizji. Poznajemy międzyświat. Poznajemy Gemmę i kilka dziewczyn ze szkoły. Początkowo Fee i Pip są straszne, a Ann dziwna. I nie sądziłam, że razem z Gemmą stworzą grupkę przyjaciółek. Pierwsze zaskoczenie. Oczywiście są faceci, tyle że jak na XIX wiek przystało, są strasznymi dupkami, których ma się ochotę strzelić w pysk albo kopnąć w przyrodzenie z całej siły. Bez zawahania bym to zrobiła. XIX wieczni faceci to seksistowskie gbury. Aż mnie ręce świerzbią by komuś przywalić. :D:D:D:D:D:D:D:D Jak dziewczyny wytrzymywały takie traktowanie????? Ach całe szczęście, że mamy XXI wiek. Inaczej nie przeżyłabym (albo faceci) kilku młodzieńczych lat w XXI w. Choć jest tajemniczy Kartik. Hindus, no ale może przystojny. :D:D:D:D Ach te wiktoriańskie czasy. Gorsety, małżeństwa bez miłości, obłuda, pieniądze i zachowanie cnoty. Co za życie...(ohyda) Ciekawe czy moje wcześniejsze wcielenie dokopało kiedyś wiktoriańskiemu facetowi??? Mam nadzieję!!!!!!!!!!

A książka zachwyciła mnie swoim przekazem. Wiele fragmentów zawiera naprawdę piękne słowa, których sama nie byłabym w stanie wymyślić. A szkoda. A historia, czyli te wizje, Zakon, międzyświat - coś wspaniale wymyślonego. Aż zazdroszczę Libbie pomysłu. Postać Gemmy Doyle - genialnej szesnastolatki, wewnętrznie sprzeciwiającej się XIX wiecznej obłudzie - została genialnie przedstawiona. A co najważniejsze książka uczy. Mówi o miłości, przyjaźni, zatraceniu i odzyskaniu siebie. Super.

"Mroczny sekret czyta się jednym tchem, naciągając od czasu do czasu kołdrę na głowę (ja nie nakładałam). To żywy portret epoki wiktoriańskiej, pełen szeleszczących spódnic, tańczących cieni i niebezpieczeństw czyhających w nocy (zgadzam się). Powieść o losach dziewczyny rzuconej w obce, nieprzyjazne środowisko, o dojrzewaniu, które pełni rolę międzyświata, przejścia od dzieciństwa ku dorosłości, o budzących się zmysłach i uczuciach, wreszcie o istocie kobiecości urzeka niepokojącym klimatem i aurą tajemniczości (i to właśnie jest w niej najpiękniejsze)." - cytat z pozmierzchu.pl plus moje wrzutki. :D:D:D:D

W pełni zgadzam się też z następującym stwierdzeniem - „Bray w błyskotliwy sposób przedstawia system kastowy, w którym dziewczęta uczone są rezygnacji z własnej indywidualności i absolutnej uległości wobec woli mężczyzn. Jest to koszmar głębszy i mroczniejszy od większości nocnych widziadeł. […] To wyśmienita, elegancka powieść gotycka”. - Publishers Weekly.

Kolejne cytaty też niosą ze sobą prawdę o książce:
„Obfitująca w niezwykłe przygody i chwile pełne grozy”. - „Kirkus Reviews”
„Interesujące i doskonale wyważone połączenie fantasy, horroru i fikcji historycznej z domieszką romansu”. - „School Library Journal”

Książka jest przecudowna. Ja się w niej zakochałam i już chwyciłam za kolejną część, ale uznałam że najpierw muszę napisać o pierwszej by nie zapomnieć o swoich odczuciach co do niej. Naprawdę jeśli ktoś jeszcze jej nie przeczytał sporo traci. Oj sporo.

Jest niebanalna, ma głębie. Czyta się ją szybko, bez chwili nudy. Nie ma na to czasu. :D:D

ZACHWYCIŁA MNIE. Urzekła totalnie. Od samego początki. Od dnia w Indiach, przez śmierć, podróż do Anglii i rozpoczęcie nowego życia w Spence. A rozpoczęcie to prawdziwy początek przygód i to totalnie zajebistych. :D:D:D:D Zaczyna się od wizji. Poznajemy międzyświat. Poznajemy Gemmę i kilka dziewczyn ze szkoły. Początkowo Fee i Pip są straszne, a Ann dziwna. I nie sądziłam,...