Trzeba przyznać, że specjaliści od marketingu „Burdy Książki” wiedzą jak zrobić piorunujące pierwsze wrażenie. Przesyłkę dostarczył mi kurier. Zadowolona otwarłam jeszcze przy nim kopertę, a tu proszę, prezent! I to jaki – paczuszka wielkości książki, zawinięta w turkusowy papier, przewiązana czerwoną wstążką, z dołączoną karteczką. Pomyślałam, że to miłe, dopóki nie przeczytałam tekstu z karteczki. „Uważaj o co prosisz, bo możesz to otrzymać”… i jeszcze krwawy odcisk palca. Nie takiej przesyłki się spodziewałam. Szczerze się przyznam, że przeszły mnie ciarki i w pierwszej chwili miałam wielką ochotę oddać ten nieco niepokojący „prezent” speszonemu dostawcy, ale ten przezornie szybko się ulotnił i chcąc nie chcąc, musiałam go zachować. Po namyśle stwierdziłam jednak, że skoro już samo otrzymanie książki dostarczyło mi tylu wrażeń, to z pewnością czeka mnie więcej atrakcji w trakcie samej lektury. To nie do końca okazało się zgodne z prawdą, bowiem Louise Jensen nie posiada takiej zdolności kreowania napięcia jak choćby Sebastian Fitzek, ale to, co przytrafiło się głównej bohaterce, uważam za fascynujące zjawisko i doskonały motyw przewodni, wokół którego zbudowano bardzo ciekawą intrygę.

Ciężko chora Jenna otrzymuje od losu najwspanialszy dar, o jakim kiedykolwiek mogłaby zamarzyć: szansę na drugie życie. Jednakże w trakcie rekonwalescencji odkrywa, że wraz z sercem dawczyni, otrzymała także coś jeszcze, mianowicie jej cząstkowe wspomnienia. Jenna jest wstrząśnięta. Przecież taka sytuacja w ogóle nie powinna mieć miejsca, bo przecież serce to tylko narząd, prawda? Jednakże z dnia na dzień zaczynają się dziać wokół niej coraz bardziej niewytłumaczalne rzeczy, przez co kobieta jest zmuszona zrewidować swoje poglądy i zacząć akceptować fakt, że jej ciało i umysł już nie należą tylko i wyłącznie do niej. I o ile teoria o pamięci komórkowej ma coraz więcej zwolenników w środowisku naukowym, to do tej pory nie udało się znaleźć racjonalnego wytłumaczenia doznań, jakich doświadczają osoby po przeszczepie.

Najbardziej w książkach Jensen podoba mi się to w jak umiejętny i naturalny sposób potrafi opisywać zwyczajnych ludzi w trudnych, ale jakże zwyczajnych sytuacjach. Przez to znacznie łatwiej czytelnikowi utożsamić się z bohaterami i wczuć w ich sytuację, a fakt, że nie zawsze postępują uczciwie, jest dodatkowym atutem. Jednak jak napisała autorka: Wszyscy mamy powody, dla których robimy to, co robimy, prawda? Kłamstwa, które opowiadamy. Każdy z nas jest mieszanką dobrego i złego i nie sądzę, by ktokolwiek mógł by całkowicie dobry albo zły. I chyba nie mogła wybrać lepszej puenty, bo któż z nas nie uczynił w swoim życiu czegoś, z czego niekoniecznie może być dumny i co raczej wolałby ukryć przed resztą?

„Prezent” to druga powieść w dorobku Louise Jensen, którą autorka potwierdza, że sukces „Siostry” nie był jedynie wynikiem skutecznej kampanii reklamowej czy też szczęściem debiutanta. Wprawdzie ani jednej ani drugiej pozycji nie można uznać za książki wybitne, bo bądź co bądź do arcydzieł to im sporo brakuje, ale zdecydowanie autorka ma zadatki na bardzo dobrego pisarza i jeśli tylko będzie się rozwijać, a nie trzymać zawzięcie utartych schematów jak co poniektórzy autorzy, to czeka ją świetlana literacka przyszłość.

Natalia Neisser