"Patch pociągał mnie jak jeszcze nikt dotąd. Był między nami mroczy magnetyzm. W jego obecności czułam się jak na skraju kuszącego zagrożenia. Tak jakby w każdej chwili miał mnie z tej krawędzi zepchnąć." Sądzę, że owy cytat jest najlepszą recenzją i streszczeniem książki. 16-letnia Nora poznaje niebezpiecznego i zabójczo (jakie niefortunne określenie) przystojnego młodzieńca. Łatwo się domyślić, że nie jest on do końca człowiekiem. Mało tego, nasza bohaterka czuje, że jest on bardzo niebezpieczny. W końcu potencjalnego mordercę można uznać za zagrożenie. I obiekt pożądania. Co robią skryte, wyalienowane outsiderki słuchające muzyki barokowej i korzystające z terapii u psychiatry i psycholożki? Zakochują się w psychopacie - nadnaturalnym samcu wykreowanego na boga seksu. Skąd my to znamy? Tak, tak drodzy państwo, Edward już szczerzy swoje kły.

Autorka ewidentnie inspirowała się sagą Stephenie Meyer. Chyba, że obie korzystały z tego samego podręcznika "Jak napisać książkę dla nastolatek, która stanie się bestsellerem" i jest tam specjalny wzór na "książkę ideał" będącą połączeniem chorego romansu i horroru na pograniczu z kryminałem w wersji light. Po przeczytaniu na 289 stronie: "co mnie kompletnie zbiło z pantałyku" stwierdziłem, że jest to bezczelny dowód mojej tezy.

Tak naprawdę to nie "Szeptem" zasługuje na recenzję i zainteresowanie, tylko wszystko to, co dzieje się wokół niego. Dlaczego budzi taką fascynację i tyle emocji? Skąd one się wzięły? Jakie są tego skutki? Książka ta nie jest i nigdy nie będzie literackim arcydziełem. Ale jest potrzebna. Umiliła już wieczór niejednemu czytelnikowi. Zapewne też zaspokoiła pewne potrzeby i fantazje, o których głośno się nie mówi. A fanom "Zmierzchu" powiem tylko tyle - będziecie zadowoleni. Tym bardziej, że Becca Fitzpatrick w bonusie dorzuca szczyptę humoru o imieniu Vee.

"Patch pociągał mnie jak jeszcze nikt dotąd. Był między nami mroczy magnetyzm. W jego obecności czułam się jak na skraju kuszącego zagrożenia. Tak jakby w każdej chwili miał mnie z tej krawędzi zepchnąć." Sądzę, że owy cytat jest najlepszą recenzją i streszczeniem książki. 16-letnia Nora poznaje niebezpiecznego i zabójczo (jakie niefortunne określenie) przystojnego...