Mamy główną bohaterkę Norę, która opowiada nam całą historię. Nora jest zwykłą szesnastolatką. Chodzi do szkoły, ma przyjaciółkę Vee, kochającą mamę, dom. Niestety w dość niejasnych okolicznościach straciła ojca, przez co chodzi na spotkania ze szkolnym psychologiem, aby lepiej poradzić sobie z tą tragedią. Pewnego dnia na lekcji biologii nauczyciel przydziela wszystkim uczniom nowego kolegę do ławki. Tak właśnie Nora trafiła na Patcha. Była bardzo niezadowolona z tego powodu. Nora z jednej strony się na niego wścieka, a z drugiej czuje magiczny pociąg do tajemniczego chłopaka. Wkrótce w jej życiu następuje seria dziwnych zdarzeń, a we wszystko, jakimś trafem, jest zaplątany Patch.

Myślę, że „Szeptem” to bardzo dobra książka. Kiedyś uważałam, że nie jest w moim stylu. Zniechęcił mnie opis, który jest niezwykle słaby… Ale sama powieść bardzo wciąga. Poza tym Becca Fitzpatrick ma świetny styl pisania, więc każdą jej książkę „połyka się” w jeden dzień. Jednak ku mojego zdziwieniu „Szeptem” nie jest najlepszą częścią serii. Druga część „Crescendo” jest lepsza, „Cisza” jest jeszcze lepsza, a „Finale” już kompletnie powala na kolana. Bardzo dużo osób krytykuje tę serię, ale ja ją naprawdę gorąco polecam.

Książka ma wiele zabawnych dialogów, a czytając całą serię można wyłapać mnóstwo tekstów, które przydadzą się w codziennym życiu (np. jak będziecie chcieli się komuś odgryźć :D). Moją ulubioną postacią jest Vee – przyjaciółka Nory. Jest to otyła dziewczyna, pewna siebie, odważna, zabawna, bez kompleksów. Za każdym razem kiedy pojawia się w książce mam uśmiech na twarzy. Jest pozytywnie zakręcona. Odgrywa znaczącą rolę w każdej części serii. Jednak w ostatnim tomie autorka całkowicie mnie zaskoczyła! Pokierowała losami bohaterów w sposób, jakiego się kompletnie nie spodziewałam…

Domyślam się, że spotkaliście się z wieloma negatywnymi opiniami na temat „Szeptem”. Zgaduję, że było to coś w stylu: „Nie czytaj tego, to jest bezsensowne romansidło”, „Każdy to czyta tylko ze względu na Patcha” itd. itp.
Nie będę się spierać z takimi opiniami, bo doskonale to rozumiem. Sama jestem na zabój zakochana w Patchu :D

Ale należy spojrzeć na tę książkę jak na dobrą przygodę, a nie skupiać się tylko i wyłącznie na wątku miłosnym. + Podkreślam raz jeszcze: KAŻDA KOLEJNA CZĘŚĆ JEST LEPSZA OD POPRZEDNIEJ. A „kac książkowy” gwarantowany.

Mamy główną bohaterkę Norę, która opowiada nam całą historię. Nora jest zwykłą szesnastolatką. Chodzi do szkoły, ma przyjaciółkę Vee, kochającą mamę, dom. Niestety w dość niejasnych okolicznościach straciła ojca, przez co chodzi na spotkania ze szkolnym psychologiem, aby lepiej poradzić sobie z tą tragedią. Pewnego dnia na lekcji biologii nauczyciel przydziela wszystkim...