Muszę przyznać, że nie umiałam się doczekać, kiedy skończę czytać Crescendo. Już kiedy brałam do ręki Szeptem postanowiła, że napiszę o dwóch częściach naraz. Musiałam najpierw skończyć Crescendo, a nie macie pojęcia jak bardzo źle mi to szło, przy czym od dłuższego czasu mam ogromną ochotę na ponarzekanie na coś. I w tym oto momencie mojego życia zjawiają się pierwsze dwie części serii Szeptem. Właśnie dokładnie tego mi było trzeba.


Lekcja biologii. Dwie najlepsze przyjaciółki siedzące razem w ławce. Nauczyciel wpada na pomysł rozsadzenia. Norze, głównej bohaterce i narratorce, przychodzi siedzieć z Patchem. Nie jest tym zachwycona. Patch jest ponury, mrukliwy i jakiś taki przerażający. Przyjaciółki, Nora i Vee, starają zrobić wszystko by znowu siedzieć razem, niestety bezskutecznie. Może tak właśnie miało być? Może Patch i Nora mieli się poznać na lekcji biologii dotyczącej rozmnażania ludzi, o czym jest nam dane trochę poczytać.


Zaleta, która jako pierwsza przychodzi mi do głowy to fakt, że powieści czyta się bardzo szybko. Całe szczęście, że tak jest, bo gdyby się jeszcze wlokły to chyba nie byłabym w stanie przez nie przebrnąć. Głupota. To słowo, od razu przychodzi mi na myśl, kiedy widzę okładkę jakiekolwiek książki z serii Szeptem. Powieści są po prostu głupie i pełne błędów logicznych. "W eksplozji szkła nieznajomy przebił okno pięścią na wylot". To zdanie chyba najlepiej obrazuje, co mam na myśli mówiąc o braku logiczności.


Bohaterowie i związki. Jedynie przyjaźń między Norą a Vee, wydała mi się prawdziwa, choć momentami miałam wątpliwości. Jednak inne więzi międzyludzkie, wszelkie miłości - przykro mi, ale w żadną nie uwierzyłam. Ani w cukierkowate szczęście, ani w kompletny kryzys, ani w idealny związek. Postacie również nie powalają na kolana. Słyszałam, że Patch i Patch, ale w ogóle nie rozumiem fagirlowania osoby Patcha. Nie mam pojęcia, co w nim jest magnetycznego czy niezwykłego.


Miałam wobec tej serii spore oczekiwania, ale jednocześnie podeszłam do niej z lekkim dystansem. Jestem świadoma tego, że moje zdanie może się zmienić po przeczytaniu ostatnich dwóch części, ale na razie dziękuję, Cieszę się, że już skończyłam lekturę Szeptem oraz Crescendo i mogę przejść do ciekawszych, po prostu lepszych książek.

Muszę przyznać, że nie umiałam się doczekać, kiedy skończę czytać Crescendo. Już kiedy brałam do ręki Szeptem postanowiła, że napiszę o dwóch częściach naraz. Musiałam najpierw skończyć Crescendo, a nie macie pojęcia jak bardzo źle mi to szło, przy czym od dłuższego czasu mam ogromną ochotę na ponarzekanie na coś. I w tym oto momencie mojego życia zjawiają się pierwsze dwie...