W ostatnich dniach wybrałam się na targ tanich książek. Długo spacerowałam między półkami pełnych książek, jednak wszystkie wydawały mi się takie zwyczajne. Romansidła, horrory, kryminały. Spośród tych wszystkich szarych, nudnych okładkach nagle dostrzegłam przyjemny żółty blask. I co? I uważam że to mój najlepszy zakup w ostatnim czasie!
Już dawno nie wzruszyłam się tak nad książką. Pod koniec tej opowieści łzy ciekły mi ciurkiem. W sposób prosty, ale bardzo piękny jest ukazana miłość i przyjaźń. Ból i cierpienie. Upokorzenie i złość. Do czego człowiek jest zdolny aby uratować drugą osobę. Jak brutalne są wojny które oglądamy jedynie w telewizji lub na filmach. Książka urzekła mnie dosłownie wszystkim. Od deski do deski przeczytałam ją z zapartym tchem. Po raz kolejny uświadomiłam sobie, że najgorszą rzeczą jest nienawiść do drugiego człowieka. Jak ważne jest to aby wybaczać, aby umieć schować dumę do kieszeni. Jak bardzo trzeba się ze wszystkim śpieszyć i nie odkładać na później, gdyż to 'później' może nigdy nie nastąpić.
Czytając książkę człowiek ma wrażenie że historia dwóch kobiet - Mariam i Lajli - dzieje się na prawdę. Nawet wiedząc, że są fikcją, człowiek wzrusza się do łez. Właśnie to mnie urzekło i autor zaskarbił sobie moją sympatię. Zapewne wyszło mu to tak dobrze, bo sam pochodzi z Afganistanu. Kto jak nie rodak może lepiej opowiedzieć o swojej ojczyźnie, zasadach tam panujących, mentalności?
Na koniec mogę jedynie polecić ją wszystkim osobom, które się jeszcze wahają przed przeczytaniem. Na prawdę warto sięgnąć po tą lekturę.

W ostatnich dniach wybrałam się na targ tanich książek. Długo spacerowałam między półkami pełnych książek, jednak wszystkie wydawały mi się takie zwyczajne. Romansidła, horrory, kryminały. Spośród tych wszystkich szarych, nudnych okładkach nagle dostrzegłam przyjemny żółty blask. I co? I uważam że to mój najlepszy zakup w ostatnim czasie!
Już dawno nie wzruszyłam się tak...