„Nikt nie policzy księżyców, co lśnią na jego dachach ani tysiąca wspaniałych słońc, co kryją się za jego murami.”

W powieść pt. "Tysiąc wspaniałych słońc" Khaled Hosseini w niezwykle sugestywny i realistyczny sposób opisuje trudne losy dwóch afgańskich kobiet na tle burzliwych wydarzeń z historii Afganistanu.

W latach 70-tych XX wieku poznajemy Mariam - małą 8-letnią dziewczynkę, która jest dzieckiem z nieprawego łoża (tzw. harami) i mieszka wraz z matką w małej wiosce na uboczu, pod miastem Harat, w ubogiej lepiance, zdana na łaskę swego zamożnego ojca, który wstydzi się swojej córki przed światem. Mariam nosi w sercu wyidealizowany obraz ojca, który tak naprawdę odtrąca ją i unika kontaktu z dzieckiem. Dziewczynka wyczekuje na jego odwiedziny i nie wierzy matce, która pragnie uchronić córkę przed rozczarowaniem. Po śmierci matki Mariam przestaje mieć złudzenia i poznaje prawdziwe oblicze swego Babi, który aby pozbyć się problemu bardzo szybko wydaje ją za mąż za dużo starszego mężczyznę - wdowca. Dziewczyna w wieku 15 lat opuszcza Harat u boku nowo poślubionego męża Raszida i przenosi się do oddalonego o setki kilometrów Kabulu. Tam Mariam musi zmierzyć się z dorosłym życiem i sprostać wymaganiom męża, które są nierzadko trudne do zniesienia. Kiedy nie udaje jej się donosić kolejnych ciąż i obdarować Raszida potomkiem, mężczyzna czuje się rozczarowany i coraz gorzej traktuje żonę.

Drugą kobietą jest Lajla - urodzona w Kairze córka nauczyciela, której wczesne dzieciństwo można uznać za szczęśliwe. Spędza je z rodzicami oraz ze swym najlepszym przyjacielem - Traighem , o dwa lata starszym chłopcem, który na skutek wybuchu stracił jedną nogę. Jest o 15 lat młodsza od Mariam i mieszka w sąsiedztwie przy tej samej ulicy. Lajla i Traigh spędzają ze sobą mnóstwo czasu, a ich dziecięca przyjaźń przeradza się w głęboką miłość. Podczas wojny chłopak ucieka wraz z rodzicami do Pakistanu nie świadom, że Laila nosi pod sercem jego dziecko. Kiedy ranna 14-letnia dziewczyna traci w wybuchu oboje rodziców, a jej dom obraca się w gruzy, trafia do domu Raszida i Mariam, którzy się nią opiekują. Lajla podstępem zostaje namówiona do ślubu z Raszidem i zostaje jego drugą żoną. Mariam początkowo odnosi się do Lajli z niechęcią, ale trudy wspólnego życia w kraju ogarniętym falą terroru i coraz bardziej dokuczliwe "humory" męża powodują, że kobiety zbliżają się do siebie, a Miriam odnajduje w Lajli córkę, której nigdy nie miała.

Jak potoczą się losy obu kobiet, które obdarzyły siebie bezgranicznym zaufaniem? Czy uda im się wyzwolić spod ciężkiej ręki Raszida? Czy przetrwają wojnę, aby móc cieszyć się spokojnym życiem?

Losy kobiet przedstawione zostały na tle historii Afganistanu, którą możemy poznać z pozycji mieszkańców Kabulu. Autor przeprowadza nas przez jej kolejne etapy. Początek lat 70-tych XX wieku, kiedy codzienne życie toczyło się w zwykły sposób, a rodziny dbały o to by należycie wychować i wykształcić swoje dzieci. Później lata agresji sowieckiej na Afganistan, kiedy pociski świstały nad głowami, a reżim stawał się nie do zniesienia. Krótki czas ogólnej radości Afgańczyków po tym jak kraj opuściły wojska sowieckie i zaraz potem krwawa i okrutna wojna domowa, w której brat zabijał brata tylko dlatego, że wywodził się z innej grupy etnicznej i kulturowej. Owacyjne powitanie Talibów - mężczyzn dorastających w obozach dla uchodźców, którym od dziecka wpajano twarde i bezwzględne reguły szariajtu - i wiązane z nimi nadzieje, które bardzo szybko uleciały, a w ich miejsce pojawił się terror, reżim i zniewolenie. Wreszcie rok 2001 i ataki na World Trade Centre związane z "gościem" Talibów - Osamą Bin Ladenem. Wreszcie pierwsze lata XXI wieku podczas których Afganistan podnosi się z gruzów, a w Kabulu i innych miastach zaczyna być przywracany porządek.

Czytelnik znajduje się w samym środku wydarzeń, opisy są tak sugestywne, że bez trudu możemy niemalże usłyszeć huk wystrzałów, odczuć strach i grozę sytuacji, doświadczyć rozpaczy rodzin po utracie najbliższych. Mamy też szansę zrozumieć znaczenie tego wieloletniego konfliktu, który został przedstawiony w taki sposób, aby czytelnika nie zanudzić, ale zmusić do refleksji.

Autor pisze prostym, ale niezwykle sugestywnym i pięknym językiem, który trafia do wyobraźni, wzrusza do łez i porusza najczulsze struny serca. W powieści jest miejsce na poszanowanie tradycji i kultury, ale również na piętnowanie trudnej i krzywdzącej pozycji kobiet w arabskim świecie.

"...każdy płatek śniegu jest westchnieniem pokrzywdzonej gdzieś w świecie kobiety."

Pozostaję pod ogromnym wrażeniem tej powieści, która wzbudziła we mnie wiele emocji, a jej autentyzm poruszył do łez. Książkę należy potraktować jako historię napisaną ku przestrodze. Powinien ją przeczytać każdy bez wyjątku. Polecam.

„Nikt nie policzy księżyców, co lśnią na jego dachach ani tysiąca wspaniałych słońc, co kryją się za jego murami.”

W powieść pt. "Tysiąc wspaniałych słońc" Khaled Hosseini w niezwykle sugestywny i realistyczny sposób opisuje trudne losy dwóch afgańskich kobiet na tle burzliwych wydarzeń z historii Afganistanu.

W latach 70-tych XX wieku poznajemy Mariam - małą 8-letnią...