Ledwo dotrwałam do końca książki.
Psychopaci są wśród nas i to jest przerażające, ale zachowując się, jak główna bohaterka (czyli jednocześnie osoba, która istnieje i przeżyła to wszystko naprawdę) sprawiamy, że tacy ludzie żywią się naszą naiwnością, słabością i... głupotą.
Z każdym kolejnym przeczytanym zdaniem byłam zniesmaczona coraz bardziej. Pobita, posiniaczona, podtruwana, wyzwana... Wracała mając nadzieję, łudząc się, że jest silna i zaradna. Zgadzała się na jakieś niedorzeczne warunki tłumacząc to sobie w jakiś kompletnie niezrozumiały dla mnie sposób.
Wszystko mogło być przerwane jakoś nawet w połowie książki. A jednak nie zostało i uznaję to niestety za winę bohaterki, która moim zdaniem była zbyt słaba i za mało stanowcza. Męczyło mnie czytanie raz po raz, jak to wszystko nazywane jest walką... Bo niestety walki tam nie widziałam. Ba! Nawet jedząc posiłek, po którym stała się jej ostatnia krzywda, zastanawiała się czy jego przygotowanie jest ze strony owego psychopaty gestem pojednania.
Przykre, że to zdarzyło się naprawdę... Przykre, że ktoś pozwolił komuś na robienie sobie takiej krzywdy.
Raczej nie sięgnę po drugą część. Zwłaszcza, że nawet forma książki i styl pisania jest bardzo daleki od ideału...

Ledwo dotrwałam do końca książki.
Psychopaci są wśród nas i to jest przerażające, ale zachowując się, jak główna bohaterka (czyli jednocześnie osoba, która istnieje i przeżyła to wszystko naprawdę) sprawiamy, że tacy ludzie żywią się naszą naiwnością, słabością i... głupotą.
Z każdym kolejnym przeczytanym zdaniem byłam zniesmaczona coraz bardziej. Pobita, posiniaczona,...