Niesamowite jest to, jak dziecko chore na raka żyje normalnie. Ja załamałabym się albo padła z załamania. Olivier, w tej książce, spełniał swoje marzenia. Nie dokońca takie jakie sobie wymarzył, ale spokrewnione, ponieważ każde dziecko ma takie marzenia, których nawet najmądrzejszy i najlepszy człowiek nie potrafi spełnić. Olivier był wspaniałym dzieckiem. Dążył do jakiegoś celu, cieszył się życiem, był sobą. Ale oczywiście choroba dawała mu w znaki (czy jak to się tam pisze). Miał krwotoki z nosa, które były śmiertelnie denerwujące i były często, bardzo często... Olivier miał przyjaciela o rok starszego. Oczywiście on pierwszay umarł, a Olivier poniekąd się po tym załamał. Zakończenie jest tragiczne: śmierć Oliviera. Bardzo się wzruszyłam. Olivier nawet mówił, jaką by chciał śmierć. A mianowicie spokojną. I nie chciał, aby byli przy tym jego rodzice... aby nie płakali i się nie zamartwiali. I takim sposobem Olivier nie myślał tylko o sobie. I według mnie Olivier był lepszy niż Oskar. Oczywiście nikogo tu nie faworyzuje tylko tak mówię. No dobrze już kończę. Zakończenie było tragiczne, zarówno dla mnie, jak i dla innych ludzi, chociaż nawet nie wiem, czy to było na faktach czy nie. Ale chyba nie, bo nic takiego nie pisało. A przynajmniej nie zwróciłam na to uwagi.

Niesamowite jest to, jak dziecko chore na raka żyje normalnie. Ja załamałabym się albo padła z załamania. Olivier, w tej książce, spełniał swoje marzenia. Nie dokońca takie jakie sobie wymarzył, ale spokrewnione, ponieważ każde dziecko ma takie marzenia, których nawet najmądrzejszy i najlepszy człowiek nie potrafi spełnić. Olivier był wspaniałym dzieckiem. Dążył do jakiegoś...