Do całej kwadrylogii Hyperiona usiadłem, zachęcony porównaniem do uniwersum Diuny, które uwielbiam. O ile swoje oceny poprzednich książek już napisałem, to muszę powiedzieć, że Endymion jako pierwszy przypomina mi Diunę, a konkretnie coś między Dziećmi Diuny, a Łowcami Diuny. Jest jednocześnie zbudowanie nadziei pod nową drogę dla ludzkości oraz czekanie na ostateczne rozwiązanie akcji w kolejnym tomie. To co spodobało mi się najbardziej, to ukryte przesłanie odnośnie istoty natury ludzkiej. Trzeba go trochę głębiej poszukać, niż w twórczości Franka Herberta, niemniej jednak ono tam jest i jeżeli ktoś wie gdzie szukać - jest bardzo wyraźne. Poza tym, można by powiedzieć, że jest to książka w dużej mierze przygodowa, którą po prostu świetnie się czyta. Jeżeli czytelnik polubił opis plemienia Bikurów z Hyperiona - znajdzie to w tej części, jeżeli polubił tajemnice związane z Hyżwarem - również to znajdzie, jeżeli szuka rozwiązania zagadki Intruzów i Technocentrum - nie zawiedzie się. Słowem: świetna literatura, siadam z nadzieją do ostatniej części.

Do całej kwadrylogii Hyperiona usiadłem, zachęcony porównaniem do uniwersum Diuny, które uwielbiam. O ile swoje oceny poprzednich książek już napisałem, to muszę powiedzieć, że Endymion jako pierwszy przypomina mi Diunę, a konkretnie coś między Dziećmi Diuny, a Łowcami Diuny. Jest jednocześnie zbudowanie nadziei pod nową drogę dla ludzkości oraz czekanie na ostateczne...