Według informacji z okładki „Cień wiatru” sprzedał się w milionie egzemplarzy w samej Hiszpanii, został wydany w 30 krajach. Dlaczego? Co sprawia, że jego powieści cieszą się takim zainteresowaniem? O tym za chwilę, najpierw odrobinę treści :).
Fabuła jest osadzona w Barcelonie, w połowie XX wieku. Właśnie w tym mieście mieszka Daniel Sempere ze swoim ojcem. Gdy chłopiec osiąga wiek 10 lat ojciec, zapalony księgarz i antykwariusz, zaprowadza go na Cmentarz Zapomnianych Książek. Daniel może wybrać sobie jedną jedyną książkę. Wybór jest ogromny, lecz młody Sempere wybiera mało znaną, zapomnianą powieść „Cień wiatru”. Nie wie, że ta książka i jej autor owiani są tajemnicą, i że będzie musiał sięgnąć do przeszłości i że będą na niego czekać niebezpieczeństwa... Daniel Sempere na swojej drodze spotyka Klarę, starszą od niego niewidomą kobietę, do której zapała głębszym uczuciem, Fermina – żebraka, który stał się najlepszym przyjacielem bohatera, a także Beę – siostrę dawnego kolegi z dzieciństwa, z którą na nowo odkryje uroki Barcelony. Daniel stara się dowiedzieć jak najwięcej o Julianie Caraksie, o jego przeszłości i związku z tajemniczą Penelope. Dzięki podstępom i przebiegłości Fermina stopniowo odkrywa straszną historię...
Momentami powieść jest naprawdę mroczna: krew, ciemne piwnice, krucyfiksy i trupy. Z drugiej strony dla równowagi jest fenomenalna postać Fermina, który swoimi ciętymi uwagami i humorem nadaje książce pewnej barwy, nierozłącznie stapia się z bohaterami tworząc oryginalną całość. Niestraszne mu są wszelkie przeciwności losu, odważnie jest w stanie bronić swoich przyjaciół, ludzi, którym zawdzięcza wszystko. Niestety, w powieści jawi się też typowy czarny charakter Fumero. Jest to zdrajca, kłamca i brutal, którego rozrywką jest zmasakrowanie człowieka, tortury lub morderstwo. Jest to indywiduum, które nie cofnie się przed niczym, dla którego nie ma wartości przyjaźń lub miłość. Bardzo naszym bohaterom przeszkadza i to właśnie on jest elementem, który dopełnia grozy sytuacji. A wszystko to w pięknej scenerii XX – wiecznej Barcelony. Aż ciśnie mi się na klawiaturę stwierdzenie, że chętnie obejrzałabym ekranizację tej powieści :).
Jestem zachwycona, po prostu nie spodziewałam się, że aż tak mi się spodoba, zwłaszcza, że po początkowych stronach odłożyłam książkę, bo byłam niezaciekawiona. Wróciłam do niej po kilku dniach, teraz wiem, że źle bym zrobiła, gdybym jej nie przeczytała.
Można powiedzieć, że podobnie jak bohater powieści znalazłam ją przypadkowo, upchniętą gdzieś nisko na bibliotecznej półce. Nie wiem czy sięgnęłabym po nią gdyby nie wielki szum wokół autora. Możliwe, że nie. Że byłaby ona zapomniana. Teraz wiem, że jeśli gdziekolwiek trafię na powieść tego autora to mogę ją wziąć w ciemno :)

Według informacji z okładki „Cień wiatru” sprzedał się w milionie egzemplarzy w samej Hiszpanii, został wydany w 30 krajach. Dlaczego? Co sprawia, że jego powieści cieszą się takim zainteresowaniem? O tym za chwilę, najpierw odrobinę treści :).
Fabuła jest osadzona w Barcelonie, w połowie XX wieku. Właśnie w tym mieście mieszka Daniel Sempere ze swoim ojcem. Gdy chłopiec...