Dosłownie przed minutę przeczytałam ostatnie linijki tekstu i zamknełam okładkę książki z lekkim smutkiem, że historia już się skończyła.
W ciagu czytania miałam mieszane uczucia co do tej powieści. Raz byłam przekonana, że jest ciekawa, innym razem miałam wrażenie, że mnie nudzi i usiłowałam jak najszybciej przebrąć przez nadmiernie wydłużone opisy. Słyszałam wiele o dobrych opiniach i rekomendacjach odnośnie tej ksiązki więc na starcie podeszłam do niej z pozytywnym zaciekawieniem. Początek trochę mi się dłużył, akcja powieści się wlokła i trudno było jeszcze poskładać w całośc elementy historii. Od połowy książki akcja jakby nabrała tempa, szybciej się czyta i zaczyna się robić ciekawiej gdy krok po kroku puzle historii tajemniczego pisarza Juliana Caraxa zaczynają się układać w całość.

Ponieważ akcja toczy się w Barcelonie, typową cechą tej książki jest rozległy i bardzo szczegółowy topograficzny opis miasta, jego dzielnic, ulic, placy, zaułków. Zapewnie lepszy niż nie jedna samochodowa nawigacja :) Tysiące nazw do zapamiętania przez czytelnika zaśmiecające pamięć, czasami odbierałam to jako irytyujące ale ostatecznie doszłam do wniosku, że na tym polega cały urok tej ksiązki - na artystycznym szczegołowym nakreśleniu klimatu Barcelony włącznie z jej pięknymi i ohydnymi miejscami.

Niewątpliwie moja ulubioną postacią w tej powieści jest przyjaciel Daniela, Fermin Romero de Torres - największy groteskowy grandziarz i kłamczuch o złotym sercu i słabości do kobiet. Można się nieźle ubawić z jego rad i retoryki dlatego warto przeczytać tę książkę choćby dla tej postaci.
Nie mogłam się również doczekać momentu kiedy bohaterowie powieści pozbędą się raz na zawsze przebrzydłego inspektora Fumero.

Moje odczucie na temat książki: Istneje w niej jakaś analogia, paralelizm. Książka tak jakby zatacza koło. Życie Daniela Sempere jest tak jakby powtórzeniem życia Juliana Caraxa z tą różnicą, że wszystko na koniec układa się pomyślnie. Kompozycja otwara: Daniel prowadzi swojego syna (także Juliana) na Cmentarz zapomnianych Książek i koło rozpoczyna się na nowo...

Dosłownie przed minutę przeczytałam ostatnie linijki tekstu i zamknełam okładkę książki z lekkim smutkiem, że historia już się skończyła.
W ciagu czytania miałam mieszane uczucia co do tej powieści. Raz byłam przekonana, że jest ciekawa, innym razem miałam wrażenie, że mnie nudzi i usiłowałam jak najszybciej przebrąć przez nadmiernie wydłużone opisy. Słyszałam wiele o...