Zaczynam kolejną sagę.
Zdaje się to być zmorą, aczkolwiek Ziemiomorze powstało w latach 60 ubiegłego wieku ( jakkolwiek to brzmi :) ).

Trudno jednak nie zakochać się w klimacie jaki stworzyła Le Guin.
Przede wszystkim magia, czyli to co koFam, klimat średniowiecza.
Duchy, smoki ( w mniejszej ilości).

Książka jest ciekawa, poznajemy losy głównego bohatera całej Sagi, a raczej początek jego przygody z magią. Bohater jest o tyle ciekawy, iż już w pierwszej części dochodzi do jego przemiany wewnętrznej ( termin znany z lekcji języka polskiego- epoka romantyzmu). Tu bohater niczym małe dziecko uczy się na własnym błędzie do czego prowadzi buta połączona z magią. Stara się naprawić błędy ... W jaki sposób tego dokona warto się przekonać.

Książka jest bardzo dobrze napisana, bowiem ma tylko trochę ponad 200 stron - jednak cała książka to akcja. Nie ma zbędnych opisów.

Co więcej już w tej części można odnaleźć nawiązania do kolejnych części, albo raczej wydarzenia, które w tej części się wydarzą będą miały Swój ciąg dalszy w kolejnych częściach Sagi.

Dlatego na pytanie czy warto sięgnąć po książkę, odpowiedź jest jedna: TAK.

Zaczynam kolejną sagę.
Zdaje się to być zmorą, aczkolwiek Ziemiomorze powstało w latach 60 ubiegłego wieku ( jakkolwiek to brzmi :) ).

Trudno jednak nie zakochać się w klimacie jaki stworzyła Le Guin.
Przede wszystkim magia, czyli to co koFam, klimat średniowiecza.
Duchy, smoki ( w mniejszej ilości).

Książka jest ciekawa, poznajemy losy głównego bohatera całej Sagi, a...