Są smakowite kąski w tej książce, niestety pan Tadeusz nie do końca chyba potrafił przekazać klimat otaczający Chmielewską . Przeczytałam dlatego, że jestem fanką Chmielewskiej od zawsze.

Są smakowite kąski w tej książce, niestety pan Tadeusz nie do końca chyba potrafił przekazać klimat otaczający Chmielewską . Przeczytałam dlatego, że jestem fanką Chmielewskiej od zawsze.

Książka nie tylko dla miłośników Chmielewskiej. Dowcipna, błyskotliwa, a czasami zaskakująca.

Książka nie tylko dla miłośników Chmielewskiej. Dowcipna, błyskotliwa, a czasami zaskakująca.

Nic czego bym wcześniej nie znalazł w Autobiografii. Aczkolwiek z ogromnego uwielbienia Autorki polecam :)

Nic czego bym wcześniej nie znalazł w Autobiografii. Aczkolwiek z ogromnego uwielbienia Autorki polecam :)

Książka ciekawa, chociaż momentami denerwowały mnie pytania p. Tadeusza. Podziwiam P. Joannę, że potrafiła zawsze z klasą odpowiedzieć na najgłupsze nawet pytanie. Rozdział o PRL-u uważam za szczyt "czepiania się" i bezsensownego wypytywania ciągle o to samo.

Książka ciekawa, chociaż momentami denerwowały mnie pytania p. Tadeusza. Podziwiam P. Joannę, że potrafiła zawsze z klasą odpowiedzieć na najgłupsze nawet pytanie. Rozdział o PRL-u uważam za szczyt "czepiania się" i bezsensownego wypytywania ciągle o to samo.

Pan Tadeusz jako prowadzący sprawdził się mocno średnio, począwszy od zamotanego wstępu poprzez idiotyczne pytania i tendencyjne zwroty. Aż dziw, że Pani Joanna go nie zatłukła podczas gadaniny. Oraz szacunek za genialne odpowiedzi na beznadziejne pytania, niekiedy o tematyce tak dalekiej Chmielewskiej, jak przeciętnemu Kowalskiemu do księżyca.

Pani Joanna ratuje dzieło, które Pan Tadeusz usiłował namiętnie sknocić.

Pan Tadeusz jako prowadzący sprawdził się mocno średnio, począwszy od zamotanego wstępu poprzez idiotyczne pytania i tendencyjne zwroty. Aż dziw, że Pani Joanna go nie zatłukła podczas gadaniny. Oraz szacunek za genialne odpowiedzi na beznadziejne pytania, niekiedy o tematyce tak dalekiej Chmielewskiej, jak przeciętnemu Kowalskiemu do księżyca.

Pani Joanna ratuje dzieło,...

potrzebna książka

potrzebna książka

Chyba kolejny sposób na wyciągnięcie kasy od wiernych czytelników. Nic ta książka nowego nie wnosi, wszystko już było w Autobiografiach.

Chyba kolejny sposób na wyciągnięcie kasy od wiernych czytelników. Nic ta książka nowego nie wnosi, wszystko już było w Autobiografiach.

Na początku pomyślałam tak jak pani Joanna-dlaczego pan Tadeusz Lewandowski będzie powtarzał jej "Autobiografię"? Może celem zysku lub rozgłosu? Ale czytając wstęp,a potem poszczególne rozdziały stwierdzam,że to był dobry pomysł. Szkoda by było aby "przegadane" z tak wspaniałą osobą jak Joanna Chmielewska nie ujrzały światła dziennego! Poznajemy wiele faktów których nie ma w "Autobiografii".Ale niektóre pytania zadawane przez pana Tadeusza są tendencyjne i wcale się nie dziwię że zdenerwowały panią Joannę (ale tak to już z ciekawskimi chłopami bywa).Najlepsze jest to stwierdzenie "Niech się pan puknie w umysł" .

Na początku pomyślałam tak jak pani Joanna-dlaczego pan Tadeusz Lewandowski będzie powtarzał jej "Autobiografię"? Może celem zysku lub rozgłosu? Ale czytając wstęp,a potem poszczególne rozdziały stwierdzam,że to był dobry pomysł. Szkoda by było aby "przegadane" z tak wspaniałą osobą jak Joanna Chmielewska nie ujrzały światła dziennego! Poznajemy wiele faktów których nie ma...

"Chmielewska dla zaawansowanych. Psychobiografia gadana" to rodzaj wywiadu z Joanną Chmielewską podzielonego blokami tematycznymi. Forma ciekawa, ale zdziwiłam się trochę wstępem. Poetyckość opisów i zaplątanie najprostszych z możliwych zdań, zupełnie nie pasuje do stylu i osobowości Joanny Chmielewskiej. Na szczęście pan Tadeusz (w bardzo wielu kwiecistych słowach) wyjaśnia, że książka jest JEGO wersją g a d a n i a z autorką. Na jego szczęście, nie zmienił za mocno wypowiedzi pisarki. Miejscami widać modyfikacje, ale ja to wychwytuję i omijam :) ciesząc się pełnymi humoru wypowiedziami mojej ulubionej pisarki. Styl obojga jest tak różny, że czasem zgrzyta, niemniej warto było przeczytać, bo obcowanie ze stylem Chmielewskiej jest bliskie mojemu pojmowaniu świata.

"Chmielewska dla zaawansowanych. Psychobiografia gadana" to rodzaj wywiadu z Joanną Chmielewską podzielonego blokami tematycznymi. Forma ciekawa, ale zdziwiłam się trochę wstępem. Poetyckość opisów i zaplątanie najprostszych z możliwych zdań, zupełnie nie pasuje do stylu i osobowości Joanny Chmielewskiej. Na szczęście pan Tadeusz (w bardzo wielu kwiecistych słowach)...