„Nie są piękni, ale się podobają, bo są bossami. Tak już jest.”

te słowa jednego z włoskich dziennikarzy, zamieszczone w książce pana Saviano, doskonale opisują stosunek przeciętnego Johna Doe do mafii jako takiej. Nasza wyobraźnia, karmiona obrazami z „Ojca Chrzestnego”, „Człowieka z blizną” czy „Nietykalnych”, na hasło „boss mafii” rozciąga przed nami wizję dostojnego mężczyzny w doskonale skrojonym garniturze od Armaniego, bezwstydnie pewnego siebie i swojej władzy, ale też niepozbawionego pewnego wdzięku i szarmancji. Kogoś, komu niczym cień towarzyszą zaufani ludzie, kto zawsze żegna się znakiem krzyża przy wejściu do kościoła, a prawdziwy respekt czuje jedynie względem rodziny i przyjaciół. Kogoś, kto otacza się luksusem i sam jest synonimem luksusu. Kogoś, do kogo czujemy szacunek, choć sami do końca nie wiemy dlaczego. Niekiedy wręcz stanowi dla nas uosobienie współczesnego Robina Hooda, ojca chrzestnego, który nie tyle przeciwstawia się państwu i powszechnie obowiązującemu prawu, co staje w obronie tych, których państwo i prawo nie chcę bądź nie mogą ochronić. Wśród tych wszystkich zachwytów zaś zbyt łatwo zapominamy, skąd czerpie swoje źródło ich fortuna i władza. Pan Saviano postanowił nam o tym przypomnieć.

„- Euro, dolar, yuan. Oto moja triada.
Wydał się szczery. Żadnej ideologii, żadnej symboliki, hierarchii wartości. Zysk, interes, kapitał. Nic więcej.”

podczas kiedy my, konsumenci popkultury, rozpływamy się w zachwytach nad rozwagą, inteligencją i szlachetnością charakteru Dona Vita Corleone, prawdziwy współczesny mafiozo to przede wszystkim przedsiębiorca. Jego celem jest generować zyski z każdej możliwej, legalnej bądź nie, działalności. Posiąść władzę, której nigdy nie miał żaden z oficjalnie rządzących. Zdobyć monopol w każdym sektorze, który zapewnia odpowiednio wysokie przychody. I nigdy nie ustawać w pomnażaniu majątku swojego i swojej „rodziny”. Za wszelką cenę. Także za cenę życia czy utraty wolności. To pieniądz jest tu jedyną ideologią, ubrudzony krwią, kokainą i spermą, wyprany za pośrednictwem zupełnie legalnych przedsiębiorstw.
Roberto Saviano nie tylko odsłania przed Czytelnikami prawdziwą twarz kamorry, podpierając się rzeczywistymi historiami bossów, jak również innych osób w różnym stopniu zamieszanych w interesy mafii neapolitańskiej, ale też pokazuje, jak bardzo logiczne mogą wydawać się ich działania w świetle praw współczesnej ekonomii i kapitalizmu. Szokujące. I prawdziwe.

„Etyka jest limitem, który postawili sobie ludzie przegrani, obroną pokonanego, moralnym usprawiedliwieniem dla tych, którym nie udało się wygrać wszystkiego, stawiając na wszystko.”

przyznam, że miałam problem z oceną „Gomorry”.
Na jednej szali znalazła się tematyka – trudna, kontrowersyjna, niezwykle istotna i ciekawa. Historie przytaczane przez pana Saviano szokowały, niekiedy wzruszały, innym razem bulwersowały. Choć właściwie nie napisał nic nowego. Nie uświadamia nas, a jedynie przypomina, o czym wielu tak bardzo chciałoby zapomnieć. Również cena, jaką przyszło zapłacić pisarzowi za opublikowanie swojej pracy, sprawia że mimowolnie chylę przed nim czoło.
Niestety sam warsztat pisarki pana Saviano już nie przemawia do mnie tak bardzo, jak żar jego słów i poświęcenie. Tysiące danych – liczb, nazwisk, nazw regionów – niepoparte żadnym porównaniem, które ułatwiłoby przeciętnemu Czytelnikowi, HUMANIŚCIE, ogarnięcie tego ogromu rozumem. Lektury nie umilały, ani tym bardziej nie ułatwiały także dygresje upchnięte niespodziewanie pomiędzy wiodące wątki. Wstawki te niekiedy były na tyle długie, że zdarzało mi się zapominać, o czym właściwie była główna opowieść. Poznajemy historię potęgi bossa X, a tu nagle… mozzarella. :)

ostatecznie szale wagi się wyrównały. Moja ocena: 5/10.

„Nie są piękni, ale się podobają, bo są bossami. Tak już jest.”

te słowa jednego z włoskich dziennikarzy, zamieszczone w książce pana Saviano, doskonale opisują stosunek przeciętnego Johna Doe do mafii jako takiej. Nasza wyobraźnia, karmiona obrazami z „Ojca Chrzestnego”, „Człowieka z blizną” czy „Nietykalnych”, na hasło „boss mafii” rozciąga przed nami wizję dostojnego...