DOTYCZY CAŁEJ SERII
"Naznaczeni błękitem" czyli przepisany, rozszerzony, rozbudowany i ciut zmieniony "Tkacz Iluzji" - super i absolutnie nie miało znaczenia, że "Tkacza" już przeczytałam. To było nadal obcowanie w tym świecie, więcej Pożeracza Chmur a rozbudowanie wątki niektórych powodowały, że było ciekawiej.
Ani "Tkacz"ani "Naznaczeni" stylem, budową etc. nie są bez wad, bo są te cholernie denerwujace krótkie zdania, bo niektóre pytania pozostają bez odpowiedzi, bo niektóre małe wątki są niepotrzebne... Ale jak dla mnie, wszystkie trzy książki to jest najwyższa ocena, bo oceniam jak bardzo mi się podoba i jak dobrze mi się czyta.
W "Tkaczu" (mimo wielu błędów, nieścisłości i miejscami kulawego stylu, bo to jest przecież przerobione już opowiadanie) ceniłam sobie to, że Kamyk jest centrum i jego ułomność - głuchota - jest tym, poprzez co odbiera się świat. Jakoś to było bardziej naznaczone i fajniejsze niż w "Naznaczonych błękitem", tu już nie Kamyk sam jeden, no może plus Pożeracz Chmur, są osią wydarzeń, tu już jest ta grupa błękitnych.

"Kamień na szczycie" jest trochę nijaki. Czyta się dobrze, bo to ciąg dalszy znanego świata, który zdążyłam polubić i w którym dobrze się czuję. Więcej jest innych bohaterów - członków Drugiego Kręgu, Kamyk jest zepchnięty trochę na drugi plan. Zaczynało się od groźby ze strony starych magów, głównego Kręgu, ale potem to cichnie i nic się z tym nie dzieje - jakby autorka zapomniała... Wszystkie wady i niedociągnięcia są jednak do przełknięcia, bo przecież jest kolejny tom.

"Kamień" zdecydowanie jest kontynuacją, natomiast "Piołun i miód" zaczyna się w innym miejscu, w innej krainie i tylko niektórzy członkowie Drugiego Kręgu są ci sami. No dobrze, czyli autorka rzuca bohaterów w wir przygody... tylko co z tymi niedokończonymi wątkami? Czyta się dobrze, ale trochę są to już wariacje na temat... Po co, na co, możnaby ładnie pozamykać wszystkie wcześniejsze wątki i już... Ponoć miał być jeszcze następny tom ("Czas złych baśni" - zapewne rozwikłanie wojny na północy przy pomocy naszych magów oraz smoków; na www wydawnictwa od pięciu lat jest konkurs na ten temat...), ale raczej nie będzie, bo "autorka zmęczona tematem" (nie dziwne, ale nie trzeba było tak rozwlekać) czyli nie ma co się spodziewać ładnych zakończeń a tym samym satysfakcji czytelniczej. Już się błędy pojawiły, np "Rzecz jasna, niezbędnym elementem tego ujednoliconego stroju była błękitna szarfa..." - z jakiej paczki błękitna, jak magowie Drugiego Kręgu mieli się za zielonych?!

Za pomysł, za świat, za postaci - najwyższa ocena.
Za konstrukcję całości cyklu, za styl (w tym język) - dostateczny.
Za brak zakończenia i fatalne potraktowanie czytelników, dla autorki - niedostateczny!!!

DOTYCZY CAŁEJ SERII
"Naznaczeni błękitem" czyli przepisany, rozszerzony, rozbudowany i ciut zmieniony "Tkacz Iluzji" - super i absolutnie nie miało znaczenia, że "Tkacza" już przeczytałam. To było nadal obcowanie w tym świecie, więcej Pożeracza Chmur a rozbudowanie wątki niektórych powodowały, że było ciekawiej.
Ani "Tkacz"ani "Naznaczeni" stylem, budową etc. nie są bez...