Kiedy dzwoni do mnie przyjaciółka, to po pierwsze w niewątpliwie ważnej, wymagającej mega uwagi i skupienia sprawie. Po drugie nie są to jakieś pierdy-szmerdy, jak niektórzy mogliby sądzić. Nasza rozmowa trwa zazwyczaj około godziny, a mi przy odrobinie szczęśliwego trafu udaje się co kwadrans wtrącić wiele mówiące yhy albo wyrażające zrozumienie aha-aha. **
Dodajmy do tego karcące, rzucające błyskawice spojrzenie na tych, którzy być może zachcą nam przerwać.
Podobnie czułam się czytając opowiadanie pani Joanny. Nie śmiałam jej przerwać, odłożyć ani porzucić dla innych czynności. Czytałam i zgadzając się z autorką prawie przytakiwałam przyznając jej rację. Wraz z nią kombinowałam kto jest kim, kogo zabił, razem plułyśmy jadem na Miziutka.
Zagadka kryminalna + rozterki kobiety + duża dawka humoru
Polecam!
**Mój mąż miał kiedyś nieszczęście być przy naszej rozmowie. Po kilku minutach zaintrygowany pyta dlaczego chodzę z telefonem przy uchu skoro już nie rozmawiam, a ja po prostu nie zdążyłam jeszcze wtrącić swojego pierwszego yhy, ech...mężczyźni!

Kiedy dzwoni do mnie przyjaciółka, to po pierwsze w niewątpliwie ważnej, wymagającej mega uwagi i skupienia sprawie. Po drugie nie są to jakieś pierdy-szmerdy, jak niektórzy mogliby sądzić. Nasza rozmowa trwa zazwyczaj około godziny, a mi przy odrobinie szczęśliwego trafu udaje się co kwadrans wtrącić wiele mówiące yhy albo wyrażające zrozumienie aha-aha. **
Dodajmy do tego...