Igrzyska Śmierci okazały się na prawdę cudowną życiową książką. Chłonęłam całą sobą jej akcję. Wywołała u mnie wiele emocji, które do tej pory nie opadły. Przeżywałam wszystkie wydarzenia razem z Katniss, czułam się jakbym weszła w jej skórę. Niedługo po przeczytaniu pierwszej części wzięłam się za drugą. Nie wiedziałam czego się spodziewać z racji tego, że drugie części trylogii zwykle są słabsze. Ale w tym wypadku...

Książka zaczyna się dokładnie tam gdzie skończył się tom pierwszy. Katniss i Peeta wrócili do domu. Ale również tam nie mogą czuć się do końca bezpieczni. Otóż zachowanie Katniss na igrzyskach nie spodobało się władzom. Uważają to za jawny sprzeciw Kapitolowi, a nie przejaw bezgranicznej miłości. Nie tylko oni. W niektórych dystryktach wybuchają powstania, ludzie wychodzą na ulice.
Do tego rozpoczyna się Tournee Zwycięzców. Kiedy odwiedzają kolejne dystrykty zachowanie Katniss zamiast uspokajać ludzi, rozpoczyna kolejne powstania. W tle trwają przygotowania do jubileuszowych 75. Głodowych Igrzysk zwanych Ćwierćwieczem Poskromienia. Organizatorzy wprowadzają nową zasadę. Zasadę, która zmienia wszystko...

W tym wypadku się pomyliłam, ale nie do końca. Książka traci swoją atmosferę i wrażenie niezwykłości. Mimo to nadal porywa fabułą i akcją. Wydarzenia są ciekawe, opisy zaskakująco wspaniałe. Niestety czeka nas 'powtórka z rozrywki'. Nie zdradzę więcej, musicie przeczytać sami.

Główna bohaterka pozostała jedną z moich ulubionych literackich postaci. Nie straciła swojego niezwykłego charakteru. Nie dała się ukorzyć władzom Kapitolu. Zawsze była silna mimo wszystkiego co ją spotkało. Igrzyska odcisnęły jednak piętno na jej osobowości. Staje w obliczu wielkiego zagrożenia, zaczyna bać się o swoich bliskich. Jedyne co mnie wkurzało to ciągłe myślenie ,, Muszę teraz dbać o Peetę", ,, Już nigdy więcej go nie zobaczę" i tak przez całą powieść.
Kolejną postacią z tej książki, którą uwielbiam jest Cinna. Po prostu kocham gościa. Świetny stylista i jeszcze lepszy przyjaciel. Zawsze rozumiał i umiał doradzić. To co zrobił z suknią Katniss ( uchylając rąbka tajemnicy - ,,przemienił ją w kosogłosa", który stał się symbolem rebelii) było ryzykowne, ale on był gotów je ponieść.

Książkę bardzo polecam. Mimo kilku wad pozostaje jedną z moich ulubionych. Z niecierpliwością czekam na okazję by przeczytać następną, już ostatnią część. Warto pościć kilka dni na przeczytanie W pierścieniu ognia. Gwarantuje wam że będzie to ciekawie spędzony czas.

Ocena: 6/6

Igrzyska Śmierci okazały się na prawdę cudowną życiową książką. Chłonęłam całą sobą jej akcję. Wywołała u mnie wiele emocji, które do tej pory nie opadły. Przeżywałam wszystkie wydarzenia razem z Katniss, czułam się jakbym weszła w jej skórę. Niedługo po przeczytaniu pierwszej części wzięłam się za drugą. Nie wiedziałam czego się spodziewać z racji tego, że drugie części...