Głodowe Igrzyska wbrew przewidywaniom wygrywa szesnastoletnia Katniss. Wraz z nią po raz pierwszy w dziejach Kapitolu wygrywa je także drugi trybut — Peeta Mellark, z którym Katniss stanowiła na arenie parę. Po powrocie do Dwunastego Dystryktu sprawy się komplikują — postawa Katniss podczas igrzysk bardzo nie spodobała się władzom. Komplikuje się także jej życie osobiste — Katniss niełatwo się teraz rozeznać we własnych uczuciach. Polubiła Peetę, ale przecież jest jeszcze Gale — bliski przyjaciel i towarzysz wypraw do lasu na nielegalne polowania.
Tymczasem jednak Katniss i Peeta muszą wziąć udział w odbywającym się po każdych igrzyskach Tournee Zwycięzców i odwiedzić wszystkie dystrykty. Ta podróż uświadamia im, że są ludzie skłonni zbuntować się przeciwko okrucieństwom władzy.
"W pierścieniu ognia" to drugi po "Igrzyskach śmierci" tom trylogii, w którym Suzanne Collins opisuje losy Katniss Everdeen — dziewczyny, która nieoczekiwanie staje się symbolem i zarzewiem buntu.

Suzanne Collins (ur. w 1962) – amerykańska pisarka,scenarzystka telewizyjna. Zasłynęła cyklem powieściowym o podziemnym świecie i Gregorze - chłopcu, który odkrywa nikomu nieznane obszary. Swoją pisarską karierę rozpoczęła w 1991 roku jako twórczyni telewizyjnych programów dla dzieci. W 2008 opublikowała pierwszą część "Igrzysk Śmierci"

Po przeczytaniu pierwszej części "Igrzysk" byłam zachwycona i oczarowana. Niecierpliwie czekałam na kolejny tom. Gdy wreszcie udało mi się go przeczytać, byłam nieco zawiedziona. Fabuła była równie zaskakująca, jednak sposób przedstawienia nie mógł równać się poprzedniej części.

Katniss poznajemy jako silną, odważną i zdolną do poświęceń dziewczynę. Jest zmuszona do walki na arenie. Dzięki kreatywności i podstępom wraz z Peetą wygrywa Igrzyska. Za to ją podziwiamy. W drugiej części ulega jednak przemianie. Jest zagubiona, szczególnie w uczuciach. Czytelnik odbiera to jako nudne, monotonne, a często wręcz irytujące. Bohaterka wciąż udaje miłość do Peety, a dodatkowo na scenę wkracza Gale. Wszystko się plącze i Katniss nie może się zdecydować.

Narracja jest prowadzona w czasie teraźniejszym, tak, jak w poprzednim tomie. Nieznacznie utrudnia to czytanie. Dużym plusem powieści są opisy. Podoba mi się sposób opisania areny - łatwo można ją sobie wyobrazić, wszystko jest dobrze obmyślone i nie ma niedopowiedzeń. Zostały przedstawione także dystrykty. Czasem możemy dopatrzyć się naprawdę zabawnej lub sarkastycznej wypowiedzi, co bardzo sobie cenię.

Dzięki Bogu fabuła jest na tyle dobra, by tuszować niedoskonałości związane z rozterkami głównej bohaterki. Niezliczone zwroty akcji, tempo wydarzeń i pomysłowość wprowadzają czytelnika w niezwykły świat. Zdarzenia są zaskakujące. W jednej chwili mamy łzy w oczach, a następnie uśmiech znów pojawia się na twarzy. Często możemy szeroko otwierać oczy ze zdumienia. Jednym słowem - miłośnicy akcji nie będą się nudzić.

Podsumowując, "W pierścieniu ognia" wypada blado w porównaniu do "Igrzysk Śmierci". Gdyby nie zamieszanie wokół uczuć Kotnej, śmiało można by ocenić książkę najwyższymi notami, ponieważ akcja jest zniewalająca. Polecam osobom, które czytały pierwszą część. Nie rezygnujcie. Powieść może spodobać się także tym, który fabułę stawiają na pierwszym miejscu i tym, którym nie straszne niezdecydowanie bohaterów. ;)

Głodowe Igrzyska wbrew przewidywaniom wygrywa szesnastoletnia Katniss. Wraz z nią po raz pierwszy w dziejach Kapitolu wygrywa je także drugi trybut — Peeta Mellark, z którym Katniss stanowiła na arenie parę. Po powrocie do Dwunastego Dystryktu sprawy się komplikują — postawa Katniss podczas igrzysk bardzo nie spodobała się władzom. Komplikuje się także jej życie osobiste —...