W mojej opinii dobra książka, pokazująca różne perspektywy - od matki która walczy z chorobą dla dzieci, przez surowego nauczyciela, który wraca będąc bardziej skupionym na tym by dzieci go zrozumiały, po szaloną kobietę, znęcającą się nad psami z powodu własnych krzywd. Podkreśla też wartość sprzeciwiania się tłumowi w imię idei. Myślę że mogłaby się spodobać niejednemu dwunastolatkowi - chociaż część rzeczy jest w niej archaiczna.

W mojej opinii dobra książka, pokazująca różne perspektywy - od matki która walczy z chorobą dla dzieci, przez surowego nauczyciela, który wraca będąc bardziej skupionym na tym by dzieci go zrozumiały, po szaloną kobietę, znęcającą się nad psami z powodu własnych krzywd. Podkreśla też wartość sprzeciwiania się tłumowi w imię idei. Myślę że mogłaby się spodobać niejednemu...

Niby książka się zestarzała, ale problemy młodych ludzi i ich psychika zmieniły się jedynie w detalach, podobnie jak w detalach zmieniła się rzeczywistość.


Bardzo udana stylizacja pamiętnika na perspektywę ówczesnego ósmoklasisty (infantylizm, urok młodzieńczej naiwności i infantylizm świetnie z tym współgrają- ja sam kończyłem ósmą klasę w 1999 roku i pamiętam jak bardzo poruszyła mnie lektura tej książki oraz jak bardzo bohater przypomina mnie i moich ówczesnych rówieśników)

Niby książka się zestarzała, ale problemy młodych ludzi i ich psychika zmieniły się jedynie w detalach, podobnie jak w detalach zmieniła się rzeczywistość.


Bardzo udana stylizacja pamiętnika na perspektywę ówczesnego ósmoklasisty (infantylizm, urok młodzieńczej naiwności i infantylizm świetnie z tym współgrają- ja sam kończyłem ósmą klasę w 1999 roku i pamiętam jak bardzo...

Książka bardzo źle się zestarzała. Nasze czasy już tak nie wyglądają. Książkę tę powinny czytać osoby, które w tych czasach się wychowywały.
Przemyślenia bohatera urocze infantylne i czasami irytujące.

Książka bardzo źle się zestarzała. Nasze czasy już tak nie wyglądają. Książkę tę powinny czytać osoby, które w tych czasach się wychowywały.
Przemyślenia bohatera urocze infantylne i czasami irytujące.

Smutna, naiwna i chwilami nudna. Podoba mi się jednak odważna postawa głównego bohatera, który potrafił stanąć w obronie słabego psychicznie nauczyciela w kontrze do pozostałych uczniów.

Smutna, naiwna i chwilami nudna. Podoba mi się jednak odważna postawa głównego bohatera, który potrafił stanąć w obronie słabego psychicznie nauczyciela w kontrze do pozostałych uczniów.

Wypożyczyłam po przeczytaniu serii Marty Fox. Ale chyba się zawiodłam.

Wypożyczyłam po przeczytaniu serii Marty Fox. Ale chyba się zawiodłam.

Okropna książka - przeczytałam ją ponad trzydzieści lat temu ale do dzisiaj przechodzi mi dreszcz po krzyżu, kiedy sobie o niej przypomnę. Ponura, ciężka atmosfera i rozterki chłopaka w okresie dojrzewania. Cała książka podobna do tytułu - jak czarne okna i ani jednego przebłysku światła.

Okropna książka - przeczytałam ją ponad trzydzieści lat temu ale do dzisiaj przechodzi mi dreszcz po krzyżu, kiedy sobie o niej przypomnę. Ponura, ciężka atmosfera i rozterki chłopaka w okresie dojrzewania. Cała książka podobna do tytułu - jak czarne okna i ani jednego przebłysku światła.

Książka zapisana jest w formie dziennika, a mianowicie dziennika kilkunastoletniego chłopca. Język jakim posługuje się autor jest bardzo łatwy, przez co można odnieść wrażenie jakby to faktycznie pisał młody chłopak. Nasz główny bohater pisze o wszystkim co go trapi w życiu, głównie o problemach rodzinnych, jak i tych szkolnych.
Mimo, że książka faktycznie nie jest zniewalająca, to jednak umila czas spędzony przy niej i przede wszystkim nie nudzi. Byłam, aż zdziwiona po zobaczeniu bardzo niskich ocen i negatywnych komentarzy, bo w końcu między wszystkimi literami tkwi zagubiony człowiek i jego uczucia, co sprawia, że opisana tu historia nie jest taka banalna, na jaką może z początku wyglądać.
Opowieść ta nie wpłynęła za bardzo na moje życie czy też myślenie, odświeżyła jedynie temat tego, co naprawdę w życiu ważne. Krótko mówiąc wywnioskować z niej można, że indywidualizm, inne postrzegania świata, wyrażanie własnego zdania i kierowanie się nim to nic złego, a wręcz przeciwnie. W sposób jak dla mnie piękny ukazane jest, że powinniśmy skupiać się przede wszystkim na dobru osób dla, których coś naprawdę znaczymy. Uwzględnione jest tu również jak środowisko może na nas niekorzystnie wpływać i jak ważne jest samodzielnie odróżnić co powinniśmy robić, co jest naszym priorytetem w życiu, a czego powinniśmy unikać.
Moim zdaniem każdy powinien podejść do tej książki i spróbować wyszukać w niej prawd życiowych. Polecam zwłaszcza młodzieży, która może jest zagubiona we własnym 'ja' tak samo jak nasz Krzyś-twórca dziennika.

Książka zapisana jest w formie dziennika, a mianowicie dziennika kilkunastoletniego chłopca. Język jakim posługuje się autor jest bardzo łatwy, przez co można odnieść wrażenie jakby to faktycznie pisał młody chłopak. Nasz główny bohater pisze o wszystkim co go trapi w życiu, głównie o problemach rodzinnych, jak i tych szkolnych.
Mimo, że książka faktycznie nie jest...

Dowiedziałam się o tej książce ze słownika motywów literackich i szczerze to po przeczytaniu zamieszczonego tam opisu miałam inne wyobrażenie co do tego utworu. Mimo to powieść bardzo mi się podobała. W głównym bohaterze było coś niezwykłego. Moim zdaniem Krzysiek stał się bardzo wartościowym młodym człowiekiem. Jego losy nie potoczyły się dobrze. Zakończenie mimo że nie było niezwykłe to zdruzgotało mnie. Nasuwa mi się myśl, że młodzież często nie docenia "porządnych" osób. Miło również czytało się momenty, w których ukazany był szacunek jakim chłopiec darzył matkę ale wątek związany z panem Pantyką był jak dla mnie chyba najciekawszy i również mocno druzgocący.

Dowiedziałam się o tej książce ze słownika motywów literackich i szczerze to po przeczytaniu zamieszczonego tam opisu miałam inne wyobrażenie co do tego utworu. Mimo to powieść bardzo mi się podobała. W głównym bohaterze było coś niezwykłego. Moim zdaniem Krzysiek stał się bardzo wartościowym młodym człowiekiem. Jego losy nie potoczyły się dobrze. Zakończenie mimo że nie...

Ta książka do mnie nie przemówiła w żaden sposób...

Ta książka do mnie nie przemówiła w żaden sposób...

Nie przemówiła do mnie ta książka. Niby normalne problemy nastolatków, ale bohater jakiś rozlazły.

Nie przemówiła do mnie ta książka. Niby normalne problemy nastolatków, ale bohater jakiś rozlazły.