Książka przenosi nas w lata 40/50 ubiegłego wieku, kiedy to rząd brytyjski podejmuje się zasadzenia na gigantycznym terenie Tanganiki orzeszków ziemnych. Mąż Kitty zostaje obsadzony na kierowniczym stanowisku, a młoda małżonka wkrótce do niego dołącza. Stając w elicie kobiet, w Afrykańskim miasteczku robotniczym i mając na sobie piętno skandalu, w jakim wzięła udział mieszkając w Anglii, bohaterka postanawia zostać przykładną i wzorową żoną. Z pełną pokorą staje u boku Theo, byłego oficera brytyjskiego lotnictwa.

Tak jak przypuszczałam jak tylko Kitty stawia stopę na lotnisku w Tanganice uderza nas powiew afrykańskiego wiatru. Autorka wręcz bajecznie oddała klimat i warunki, jakie przywitały bohaterkę. Poziom nie opada aż do samego końca. Warunki pogodowe, fauna i flora, dzikie ludy Czarnego Lądu i biali, którzy wszystko biorą w posiadanie. Dosłownie zasysa nas to do tej książkowej krainy. Realizm miejsca porywa i chwyta za serce.

Przyznam jednak, że o ile mogłabym bez końca przechadzać się po afrykańskiej ziemi z taką przewodniczką jak Katherine Scholes, to fabuła rozgrywająca się w doskonałej scenerii już tak doskonała nie była.
Mamy kilka wątków, w których możemy przebierać według uznania. Głównym jest oczywiście los pani Hamilton. Jak się odnajdzie w tym świecie. Czy uda jej się odegrać rolę idealnej żony i potulnie stać u boku męża. Czy okiełzna swój temperament i nieustanną potrzebę działania na rzecz herbatek w towarzystwie nowych przyjaciółek. Ale nie tylko o tym mowa. Są też inne idealne żony szacownych małżonków. Bardzo szybko odkrywamy, że tak naprawdę żadna z nich nie jest nawet bliska ideałowi. Mamy różnice klasowe i rasistowskie traktowanie tubylców. Powoli i stopniowo poznajemy również ciemną stronę tego rajskiego miejsca. I mimo że wszystkiego jest tak dużo, wlecze się to w książce w nieskończoność.
Powieść ma tę cechę, którą niestety nie do końca trawię. Wszystko w niej dzieje się w swoim czasie. Powoli, leniwie, tak jak leniwie i powoli staramy się poruszać w czasie tropikalnego upału. I o ile akceptuję takie zagranie jeśli fabuła jest wciągająca, a w pewnym momencie nadchodzi taki epicki moment wstrząsający sercem, o tyle tutaj naprawdę było… powolutku i spokojnie.

Książka jest idealną lekturą na ciepłe dni. Możemy wtedy uciec w to lenistwo, podkręcić temperaturę, wyimaginować sobie jeszcze lepiej obszar, w którym poruszają się bohaterowie. Odpocząć przy niej. Stać się jedną z żon idealnych, której głównym celem jest ukrycie mniejszych i większych grzeszków. Niestety ja oczekiwałam czegoś więcej. Czegoś, co powszechnie nazywamy „tym czymś”.

Książka przenosi nas w lata 40/50 ubiegłego wieku, kiedy to rząd brytyjski podejmuje się zasadzenia na gigantycznym terenie Tanganiki orzeszków ziemnych. Mąż Kitty zostaje obsadzony na kierowniczym stanowisku, a młoda małżonka wkrótce do niego dołącza. Stając w elicie kobiet, w Afrykańskim miasteczku robotniczym i mając na sobie piętno skandalu, w jakim wzięła udział...