“Mało prawdopodobne, chociaż nie niemożliwe”

Podejmując decyzję o przeczytaniu książki „nierozpoznanego” autora odczuwam wewnętrzne napięcie. Zadaję sobie pytanie w stylu: Hit czy kit?. Tylko jedna litera inna, a jak odmienne odczucia. Nie uważam siebie za starego, ale czy mam jeszcze czas na słabe książki. Przeczytanie „Zakonu” było strzałem w dziesiątkę, sukcesem decyzyjnym. Pozycja na tyle przypadła mi do gustu, że spędziłem nad nią każdą wolną chwilę, niektóre „zajęte” też.
Autor pewnie jest fanem filmu Conspiracy Theory. Kojarzy mi się scena, w której Jerry Fletcher (Mel Gibson), ma sklejone taśmą powieki by przypadkiem nie zasnąć i węszy spiski (czy to nie ten film?). Ciekawe, jak długo nie spał Pan Piotr, by halucynacje wywołane brakiem snu podpowiedziały taki scenariusz. Takie pytanie rodzi się w pierwszym odruchu, w drugim natomiast jest już mniej ciekawie. Fikcyjna historia wydaje się mało prawdopodobna, natomiast w świetle zalewających nas ostatnio newsów z Polski i świata, już nie wydaje się taka niemożliwa.
Piotr Kościelny stworzył rzeczywiście ciekawą powieść sensacyjną, pełną teorii spiskowych, służb specjalnych i szybkich zwrotów akcji. W postaciach czytelnik bez problemu zauważy analogie do rzeczywistych osób świata polityki, przez co stworzona fikcja nabiera bardziej rzeczywistego obrazu. Do tego w całokształcie czuć powiew patriotyzmu i chęci powtórzenia sienkiewiczowskiego „ku pokrzepieniu serc” (wybaczcie za tą mimowolną ironię, tak mam). W zasadzie Panu Kościelnemu udało się stworzyć powieść, którą mogę postawić na półce obok serii Panów S. i C. Zaletami książki jest właśnie realizm wydarzeń i bazująca na nim fabuła sensacyjna z polityką, służbami specjalnymi i kryzysem państwowym.
Moją trudnością, którą zauważyłem, było prowadzenie narracji w pierwszej osobie i przeskakiwanie pomiędzy głównymi bohaterami. Musiałem przestawiać się początkowo z osoby na osobę a potem już zżyłem się z bohaterami i się przyzwyczaiłem. No i te perwersje seksualne (czujecie już smaczek?), niewątpliwie podkręcają fabułę ale czy są potrzebne i uzasadnione?
Ogólnie ciekawa książka i po przeczytaniu jestem zadowolony, że się na nią skusiłem. Delish!

PS; Panie Piotrze, mam nadzieję że aluzję do serii Pan wyłapał ;)

“Mało prawdopodobne, chociaż nie niemożliwe”

Podejmując decyzję o przeczytaniu książki „nierozpoznanego” autora odczuwam wewnętrzne napięcie. Zadaję sobie pytanie w stylu: Hit czy kit?. Tylko jedna litera inna, a jak odmienne odczucia. Nie uważam siebie za starego, ale czy mam jeszcze czas na słabe książki. Przeczytanie „Zakonu” było strzałem w dziesiątkę, sukcesem...